Desembre

Desembre

ME ACOMPAÑAN

lunes, 9 de junio de 2014

VICTORINA


VICTORINA VILARÓ SOLÉ

BONES TARDES:
Ella era la meva avia paterna.
No la vareig arrivar a coneixer.
Quan jo vareig neixer, ja feia molts anys que havia mort.
El meu pare es va quedar orfe de mare, quan tenía 14 anys.
Només tinc aquesta fotografía antiga i gastada.
Amb digueren qu´era molt dolça i el meu pare l´estimava molt.
M´hauria agradat tant conexela!
 Vos desitjo que tingueu una bona setmana.
Desde Valencia amb carinyo

BUENAS TARDES:
Ella era mi abuela paterna.
No la llegué a conocer.
Cuando yo nací, ya hacía muchos años que había fallecido.
Mi padre se quedó huéfano de madre, cuando tenía 14 años.
Sólo tengo esta fotografía antigua y gastada.
Se que era muy dulce y mi padre la quería mucho.
¡Me hubiera gustado tanto conocerla! 
Os deseo que tengáis una buena semana.
Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró


19 comentarios:

  1. Solo conocí a tres de mis abuelos, el padre de mi madre murió de pulmonía cuando mi madre cumplió 4 años. Tambien me habría gustado conocerle porque por referencias debió ser un hombre genial.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Marcos.
      Yo sólo conocí al padre de mi madre, que murió cuando yo tenía 7 años.
      Ppienso que es bueno buscar el árbol genalógico, por lo menos a mí me gusta.
      Gracias por tu visita.
      Saludos, Montserrat

      Eliminar
  2. Querida amiga,seguro que a ella también le hubiera gustado conocerte, eres un encanto de mujer. Besos.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola querida Norma.
      Gracias.
      Ultimamente tengo muy poquito tiempo y hago los Posts cortitos.
      Me acuerdo de tí.
      Besos, Montserrat

      Eliminar
  3. Entrañables palabras, Montserrat, nos debemos a nuestros antepasados.

    Abrazos.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Rafael H.Lizarazo.
      Es cierto.
      Muchas gracias.
      Un abrazo, Montserrat

      Eliminar
  4. Caram, quina àvia més ben plantada...Segur que era una dona de molt caràcter, com
    la majoria de dones d'aquella època , que solien ser el puntal de la casa. Un bonic record!
    Petonets, Montserrat.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola M.Roser.
      El meu para deia que era dolça, pero que tenía el seu carácter de vegades fort.
      Gracies i una abraçada, Montserrat

      Eliminar
  5. Yo conocí a todos mis abuelos. Influyeron en mi pensamiento, sobretodo mi abuelo materno.

    Besote

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Que suerte Manuel López Paz.
      Yo sólo conocí a uno, el materno, pero murió cuando yo tenía 7 años.
      Un abrazo, Montserrat

      Eliminar
  6. He pregat un Parenostre i un Ave Maria per la teua iaia, espere que allà on estiga puga ajudar-vos i trobar el camí cap al cel si és que ha de passar una temporada entre mig al Purgatori, fins i tot aquest lloc té la tasca d'ajudar a familiars a arribar al cel per així poder arribar ella mateixa.

    Una abraçada i dir-te que era bonica la teua iaia paterna, i té una cara de xiqueta.

    Vicent

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Moltes gràcies Vicent.
      M´agrada anar descobrin els meus origens.
      Una abraçada, Montserrat

      Eliminar
  7. Dices que era una persona dulce, en la foto lo parece. Mírala, y poquito a poco te parecerá ir conociéndola. Un fuerte abrazo y buen fin de semana amiga.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Ya lo hago Pepe Lasala.
      Muchas gracias.
      Yo también te deseo un feliz fin de semana.
      Un abrazo, Montserrat

      Eliminar
  8. Hola Montserrat, yo por suerte los conocí a los cuatro y fue maravilloso compartir con ellos mi niñez y adolescencia.

    Besos

    ResponderEliminar
  9. En ella se ve la dulzura en su rosto, siendo la foto muy antigua la encuentro muy buena, me gusta su pose.
    Yo no conocí a mi abuelo paterno y el materno cuando murió apenas tenía tres años, con lo cual ni me acuerdo de él se puede decir.
    Con la fotografía nos unimos a ellos.
    Besos.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Mari-Pi-R.
      Es una pose relajada y femenina en aquellos tiempos.
      Muchas gracias por tu visita.Besos, Montserrat

      Eliminar
    2. Como tengo opción prefiero comentar la foto y la semblanza de tu abuela paterna. Siempre hay un hilo que nos ata a la historia y a un tiempo pasado. Yo también tengo alguna foto así, descaída que es comoel hilo que nos liga a la vida. desde ahí partimos y un día nosotros también seremos ese recuerdo para los nuestros. Un beso

      Eliminar
    3. Gracias Antonio Fernández López.
      Así es.
      Yo no la llegué a conocer, pues murió cuando mi padre era muy jovencito
      Te mando un abrazo desde Valencia

      Eliminar