Desembre

Desembre

ME ACOMPAÑAN

jueves, 13 de marzo de 2014

AQUELLA RADIO

HE ESCANEADO Y RECORTADO ESTA FOTOGRAFIA QUE TENGO EN CASA.

BON DIA: Encare que plou.
Avui he buscat aquesta fotografía, que tenía guardada en una caixa.
En un reconet del mejador reposaba aquesta radio, que tant amb feia somniar desperta. 
Desde la cuina, amb la porta oberta, escoltava els discos solicitats, mentres li fregava els plats a la mare, en época de vacances.
També desde el llit escoltava els diumenges a la nit el Teatro Invisible que  m´encantava, sobretot la veu d´en Joan Manuel Soriano i la de la Mª Victoria Duran, sempre m´agradat molt el teatre.
De petita disfrutaba escoltant Matilde, Perico i Periquin i a Pepe Iglesias el Zorro  "Yo soy el zorro, zorrito señores, para mayores y pequeñitos". Al migidia escoltava els contes de  Tambor a Radio Barcelona i a la nit els de Cascabel a Radio España.
En fi que la radio amb feia somniar desperta perque imaginaba els personatjes a la meva manera .
A casa amb renyaban perque feia els deures escoltan la radio i el pare amb deia que aixi no es podía estudiar, pero jo deia que sino m´aburria.
Quan estaba malalta al llit, també m´acompanyaba molt
Més avall poso un video qu ´he insertat de youtube.
Desde Valencia amb carinyo,

BUENOS DÍAS: Aunque llueva.
Hoy he buscado esta fotografía, que tenía guardada en una caja.
En un rinconcito del comedor reposaba esta radio, que tanto me hacía soñar despierta.
Desde la cocina, con la puerta abierta escuchaba los discos solicitados, mientras le lavaba los platos a mi madre, en época de vacaciones.
También desde la cama, escuchaba los domingos por la noche el ¨Teatro Invisible  que me encantaba sobretodo las voces de Juan Manuel Soriano y Mª Victoria Duran, siempre me ha gustado mucho el teatro.
De pequeña disfrutaba escuchando Matilde, Perico y Periquiin  y a Pepe Iglesias el Zorro ·Yo soy el zorro, zorrito señores, para mayores y pequeñitos" . Al mediodía escuchaba los cuentos de Tambor en Radio Barcelona y por la noche los de Cascabel en Radio España.
En fin que la radio me hacía soñar despierta porque me imaginaba los personajes a mi manera.
En  casa me reñían porque hacía los deberes escuchando la radio y mi padre me decía que así no se podía trabajar, pero yo le decía que si no me aburría.
Más abajo pongo un video que he insertado de youtube


 


Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró

24 comentarios:

  1. Hola Montse ,que recuerdos ,yo también los escuchaba ,por cierto ,Pepe Iglesias el Zorro y su familia procedían de un pueblo de Galicia ''mi pueblo ''aunque luego emigraron a Argentina ,como tantos gallegos y españoles ,un beso Basi

    ResponderEliminar
  2. Hola Basi.
    No lo sabía que Pepe Iglesias el Zorro era gallego.
    Tu y yo de ser chicos hubiéramos sido de la misma quinta.
    Muchas gracias por tu visita.
    Besos, Montserrat

    ResponderEliminar
  3. Para mayores y pequeñitos. Nos vuelves nostalgicos Monserrat.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Marcos.
      Simplemente es recordar con alegría anécdotas de unos trempos que con poca cosa nos conformábamos al menos yo, que sin TV, ni video consola, ni teléfono móvil también era feliz.
      Felices Fallas.
      Un abrazo, Montserrat

      Eliminar
    2. Tu, yo, y tantisimos. No podiamos permitirnos crearnos necesidades.

      Eliminar
    3. Tienes razón Marcos.
      Es que las nececidades muchas veces nos las creamos.Es como comprar por comprar en rebajas.A veces se compran cosas que terminan arrinconadas porque no son necesarias.

      Eliminar
  4. QUERIDA MONTSE ¡¡¡ CUANTOS RECUERDOS HERMOSOS NOS HAS TRAIDO
    CON LOS TIEMPOS LEJANOS DE LA RADIO, YO , A VECES PONIA , RADIO ANDORRA Y CUANDO MI ESPOSO IBA EN EL CAMIÓN , YO LE DEDICABA CANCIONES ... QUE TIEMPOS MAS ENTRAÑABLES VERDAD ???

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Conchita.
      Aunque tarde te respondo.
      Radio andorra la buscábamos en mi casa, porque hablaban en catalán.
      Si fueron unos tiempos muy entrañables.
      Un beso, Montserrat

      Eliminar
  5. Per a mi les sestes màgiques estan esguitades pel programa de l'Helena Francis, i la seua musiqueta, me'n recorde tots els dies quan començava la música que et feia més apacible la vesprada.

    Una abraçada des de Russafa

    Vicent

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Vicent.
      I resulta que el nom de Helena Francis era el programa.Doncs eren varies persones un psicóleg, un capellá, esteticiens...
      Jo també l´escoltava, pero tu series molt petit.
      Bueno el varem emitir durant molts anys.
      Felices Falles.
      Una abraçada, Montserrat

      Eliminar
  6. Aun escucho radio...en mis noches de guardia.

    Besote guapa

    ResponderEliminar
  7. Quins bons moments havíem passat amb la radio, jo la tinc molt present...També escoltava Matilde Perico i Periquín, els contes de Tambor i Cascabel, el Zorro,
    les històries de Diego Valor i les radio-novel·les, amb aquells locutors que tenien una veu que enamorava i fins i tot l'Helena Francis...I tot això, mentre anàvem feinejant. La tele, ni punt de comparació!
    Bon cap de setmana, Montserrat.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola M. Roser,
      He publicat els comentaris amb una mica de retard. peronam, es perque matino i no paro.
      Bé doncs l´Helena Francis, eren un equip de persones entre elles un psicóleg, un capell´,esteticiens...
      A mi m´encisava i mentres fregava els plats, també l´escoltava sobretot els discos solicitats.
      Bon diumenge.Petons, Montserrat

      Eliminar
  8. Hola tocaia: Els temps han caviat motíssiim. Tanta falera que teniem llavors, per unes petites coses. I ara que les tenim més grans i a l'bast de al má, no en fem ni cas
    bona nit ,guapa!!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Montserrat Sala:
      doncs si que han cambiat si.
      Ai perdona que he publicat el comentari amb retard.
      Estic agraida de la teva visita.
      Ménrecordo de tu i estic feliç d´haberte conegut personalment.
      Petons desde aquesta Valencia amb Falles, Montserrat

      Eliminar
  9. Me ha invadido la nostalgia, amiga, hermosos, porque éramos muy jóvenes, los tiempos en que disfrutábamos escuchando en esas radios mágicas, al Zorro, Matilde Perico y Periquín etc, etc, ¡Ay! cierro los ojos y casi los vuelvo a oir.

    Gracias por tus entradas. Un abrazo

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Maria Bote.
      Perdona que he publicado un poco tarde el comentario.
      Es cierto.Y a mi me enamoraba la voz de Juan Manuel Soriano.
      Un beso grande desde valencia en Fallas, Montserrat

      Eliminar
  10. Qué risa, resulta que en San Sebastian, donde vivía por aquella época, también oíamos las mismas cosas. Mis hermanas, soy la mas pequeña, me llamaban " Periquín" porque me llevaban de carabina con sus novios y después mi madre, que era muy lista me sacaba todo lo que hacían, es decir yo era una cotorra y una chivata, como Periquín. ¡¡¡Me ha hecho tanta gracia!!!.

    Eres genial. MUCHOS BESOS

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Laura.
      Si sobretodo el Periquin, pobrecito siempre terminaba cargándosela, porque metía la pata y ponía a sus padres en evidencia.
      Me alegro que te haya gustado.
      Besos, Montserrat

      Eliminar
  11. Ufffffffffffffffff, que recuerdos Montserrat.
    Aún conservo ese libro y otros de hace mucho tiempo, son recuerodos y siempre que me da por darles un repaso, encuentro buenas memorias, gracias y un buen domingo.
    Un abrazo.
    Ambar

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Ambar.
      Muchas gracias por tu visita.
      YUn abrazo desd Valencia en Fallas.
      Un beso, Montserrat

      Eliminar
  12. Montserrat: ¡Qué tiempops!
    Yo tengo una radio parecida a esa. La escuchabas con una atención infinita.
    Un abrazo fuerte amiga.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Rosario y la imaginación que trabajábamos, porque no había imágenes.
      Gracias y un beso desde Valencia en Fallas, Montserrat

      Eliminar