Desembre

Desembre

ME ACOMPAÑAN

viernes, 10 de junio de 2011

ES DEIA TOM- SE LLAMABA TOM





AÑO 1983-MI GATO SIAMÉS TOM DE 11 AÑOS, JUNTO A MI HIJO PEQUEÑO ALBERT DE MESES






-SI CLICÁIS AGRANDARÉS LA IMAGEN-






BONES TARDES:






Encare que ja en vaig parlar fa molt de temps en una altre entrada, avui escric de nou



Desde dos anys després casarme, sempre hi ha hagut algún gat a casa.



Al meu marit li encantan i a mi que no m´agradaven gaire, ara m´encisen.



En Tom va ser el primer gat. El varem comprar l´any 1972 al carrer Petrixol de Barcelona, quan només tenia uns mesets i aleshores teniam el nostre fill gran Pere, només amb dos anyets.



En Tom diguessim, encare que faci riurer va esser com el primer germanet per en Pere, doncs en Jordi va neixer a l´anby 1974 i l´Albert l´any 1982.



El meu estimat Tom, va morir els 19 anys.



Li varen tenir que fer l´eutanasia, amb una indicció, doncs tenia els ossos desfets i el veterinari ho va recomanar perque l´animalet sofria molt.



Tots varen plorar la seva mort, pero en especial el meu fill gran



Pere.



Avui remenant fotografies m´ha tornat a venir aquesta a les meves mans. El nen es el meu fill més jove l´Albert, que ara ja te 28 anys.



Ja m´estic posan tendre recordant el meu Tom, sort que en Pipo ja amb ronda com dient-me:-Mestresseta viu el present, ara estic jo.



PAU I BE.



Desde Valencia, amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró.






BUENAS TARDES:



Aunque ya hablé de él en otra entrada, hace mucho tiempo, hoy escribo de nuevo.



Desde dos años después de casarme, siempre ha habido algún gato en mi casa.



A mi marido le encantan y a mi que no me gustaban mucho ahora también me encantan.



Tom fue el primer gato, lo compramos el año 1972 en la c/. Petrixol de Barcelona, cuando sólo tenía unos meses y entonces teníamos a nuestro hijo mayor Pere que solo tenia 2 añitos.



Digamos que Tom, aunque de risa fue el primer hemanito de Pere, pues Jordi nació el año 1974 y Albert el año 1982.



Mi querido gato Tom, murió a los 19 años.



Le tuvieron que hacer la eutanasia con una inyección, pues el veterinario lo recomendó, pues tenías los huesos desechos y sufría mucho.



Todos lloramos su muerte, pero en especial mi hijo mayor Pere.



Hoy revolviendo fotografías, me ha salido esta.El niño es mi hijo más joven Albert, que hoy día ya tiene 28 años.



Y ame estoy poniendo tierna recordando a mi Tom, suerte que Pipo ya me ronda como diciéndome:-Amita, vuelve al presente que aquí estoy yo.



PAZ Y BIEN.



Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró






26 comentarios:

  1. Tom va ser molt feliç al teu costat...
    Besos, m'he emocionat, adore els animals.

    ResponderEliminar
  2. Me encantan los gatos, y la foto está preciosa. Te felicito por la belleza de tus entradas. Un abrazo, amiga.

    ResponderEliminar
  3. PAZ Y BIEN, amiga.
    En mi familia también hemos crecido acariciando gatos. Sabemos bien lo que es disfrutarlos y llorarlos. Un abrazo desde la orilla.
    Que tengas un hermoso fin de semana.

    ResponderEliminar
  4. REMEI
    -----

    Gracies per comentar.
    Si va ser feliç, si.
    I ere molt intelligent.
    Petons, Montserrat

    ResponderEliminar
  5. JULIE
    ------

    Muchas gracias, por tu comentario.

    Besos, Montserrat

    ResponderEliminar
  6. PASTO
    -----

    PAZ Y BIEN

    Muchas gracias por comentar.

    Besos, Montserrat

    ResponderEliminar
  7. Tinc passió pels animals i aquesta història m´ha emocionat. Tan de bó tots els gats del món fóssin tan afortunats com eN Tom.

    ResponderEliminar
  8. Un poco de alegría en la tarde de hoy Montserrat,en mi pagina tienes el premio “Sunshine Award”, que me ha sido concedido y tengo que compartirlo con doce blogs más, así que tu eres una de las elegidas amiga mía, un fuerte abrazo

    ResponderEliminar
  9. QUERIDA MONSE CON TU AMOR HACES BELLO TODO LO QUE TOCAS, ES MUY LINO TU GATO, PERO ME QUEDO CON ALBERT, SALUDOS AMIGA MIA

    ResponderEliminar
  10. Gracias Paco:

    Lo pongo en elo blog ROSA D´ABRIL PREMIS I REGALS, enlazado co n el tuyo.
    Una abraçada, Montserrat

    ResponderEliminar
  11. LA ABUELA FRESCOTONA
    --------------------
    Hola pobre TOM, hace más de20 años que murió.
    I Albert ya es un joven de 28 años.

    El tiempo pasa que vuela.

    Besos, Montserrat

    ResponderEliminar
  12. GEN
    ----

    Gracias por tu comentario.
    Besos, Montserrat

    ResponderEliminar
  13. É tão bom rever fotos dos nossos filhotes quando eram pequenos! Os animais fazem muito bem às crianças. Parabéns pela foto fantástica!

    ResponderEliminar
  14. Hola, aun no lo he podido publicar, pero tienes un premio en Estoy a tu lado.
    Con ternura
    Sor.Cecilia

    ResponderEliminar
  15. Es una entrada de recuerdo muy bonita

    El gato es precioso. Después de tenerlo tantos años contigo es para emocionarse.
    Estos animalitos con su maullar y mil cosas que hacen Es para cogerles cariño.
    Buén fin de Semana.

    ResponderEliminar
  16. ¡Ay amiga Montse! Que bonita historia y algo triste a la vez. Pero el gatito se fue con sus años bien llevados, lo quisisteis mucho y eso es lo que basta. Ahora ya tienes otro juguete en casa que cubre esa falta. La fotografía es linda... el chico con su mascota.
    Un abrazo reina del Mediterráneo. Feliz fin de semana. Hasta pronto. Chauuuuu

    ResponderEliminar
  17. CELIA GIL-NARCISO SILVESTRE
    ---------------------------

    Obrigada pelo seu comentario.
    Bom noite.
    Beijos, Montserrat

    ResponderEliminar
  18. SOR CECILIA
    -----------

    Voy a por el.
    Moltes gracies.
    Petons, Montserrat

    ResponderEliminar
  19. JUOLINA
    --------

    Muchas gracias por tu comentario.
    Tom era un simés muy bonito.
    Tenía los ojos azules yera un poco bizco, como muchos de su raza.

    Una abraçada, Montserrat

    ResponderEliminar
  20. MARINA FIKLGUEIRA
    ------------------
    Mi querida amiga galleguiña.
    Después de TOM, tuve otros dos gatos mellizos uno negro y el otro pelirrojo que vivieron 17 años, murieron con pocos meses de diferencia y se llamaban ZIPI Y ZAPE.
    Y en octubre hará tres años que adoptamos a PIPO, en la protectora de animales.

    Biquiños, Montserrat

    ResponderEliminar
  21. Fotos del recuerdo Montserrat.
    No sé si te comenté ya que no me gustan los gatos, debe ser algún tropiezo en mi niñez pero su visión me encanta.
    Están los dos estupendamente, pero tu hijo es guapísimo.
    Ya ha crecido, jajaj

    Un beso grande

    ResponderEliminar
  22. PRINCESA 115
    ------------
    Buenos días.
    Es muy pronto y ahora Pipo ya está a mi lado.
    Cuando me levanto el enseguida se viene detrás.

    Besos, Montserrat

    ResponderEliminar
  23. Tienes un hijo precioso, Dios te lo conserve, si ama a los animales es que tiene buen corazón y ese amor se hará extensivo a los seres humanos.
    Un saludo

    ResponderEliminar
  24. ICUE
    ----

    ESTA FOTOGRAFIA, TAL COMO CUENTO ES DEL AÑO 1983, ESTE CHICO YA TIENE 28 AÑOS, ES EL MÁS JOVEN DE MIS HIJOS Y EL GATO SIAMÉS, MURIÓ HACE MUCHOS AÑOS.

    GRACIAS POR TU COMENTARIO.
    SALUDOS CORDIALES, Montserrat

    ResponderEliminar
  25. Lindos o Tom e o Albert!!
    Como é bom relembrar nossas vidas e poder sentir felicidade pelo que vivemos.
    Beijos Montserrat!!
    Carla

    ResponderEliminar
  26. CARLA FERNANDA
    ---------------
    A mi me gusta recordar un poquito todos los días cosas bellas del pasada.
    Obrigada pelo seu comentario.
    Beijos ,Montserrat

    ResponderEliminar