Desembre

Desembre

ME ACOMPAÑAN

viernes, 25 de septiembre de 2009

LA MEVA KAKI - MI KAKI

LA KAKI DEL SEU BO
JO ACI TINDRIA UNS DOS ANYS, ENCARA VIVIA LA MEVA KAKI

Bon día:
Amb quin amor et torno a recordar avui estimada KAKI DEL SEU BO.
Buenos días:
Con que amor te vuelvo a recordar hoy mi querida KAKI DE SU BUENO.

Quand vareig neixar tu ja tenías 84 anys.
Cuando nací yo tu ya tenías 84 años.

I et vàres morir als 87, o sigui que jo en tenia 3. Però et recordo com si et veigés ara. Diuen que tinc una memòria d ´elefant.
Y te moriste a los 87, o sea que yo tenia 3. Pero de recuerdo como si te viera ahora. Dicen que tengo una memória de elefante.

Quand vareig començar a parlar et vaig batejar com la KAKI DEL SEU BÒ, vivies amb nosaltres i sempre amb donaves alguna cosa bona.
Cuando empecé a hablar te bauticé como LA KAKI DE SU BUENO, vivias con nosotros y siempre me dabas alguna cosa buena.

Recordo que sempre anava darrera teu.
Me acuerdo que siempre iba detrás de ti.

Llástima que no tingui bones fotografies.La que poso, es escanejada d´una copia que amb va enviar el meu germá i està molt deteriorada.Però més val això que rés.
Lástima que no tenga buenas fotografias de ella.La que pongo es escaneada de una copia que me mandó mi hermano i está muy deteriorada, pero más vale esto que nada.

Avui es la segona vegada que parlo d´ella.
Però com els records venen com venen, m´ha vingut de gust tornar-le a mencionar.En una de les entrades antigas, concretamen la del 5 de decembre del 2008, explico moltes més coses.

Hoy es la segunda vez que hablo de ella.
Pero como los recuerdos vienen como vienen, me ha apetecido volverla a mencionar. En una de las entradas antigüas, concretamente la del 5 de enero del 2008, cuento muchas más cosas.

PAU, AMOR I ARMONIA, vos desitjo desde Valencia, amb carinyo.
PAZ, AMOR Y ARMONIA, os deseo desde Valencia, con cariño.Montserrat Llagostera Vilaró.































6 comentarios:

  1. Montse, estoy fuera de casa y sólo entro cuando puedo en internet para subir alguna foto en el blog de mi padre.
    Gracias por tus visitas
    Besos

    ResponderEliminar
  2. Gracias a ti Begoña.
    No sabes como disfruto viendo y leyendo tu blog.
    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  3. Montse es muy lindo tener abuelos, y, mejor si viven con uno. Te miman todo el tiempo. Te cuentan sus anécdotas de vida, sus historias, cuánto se aprende teniendo a un geronte cerca. Me gustó tu entrada. Besos.

    ResponderEliminar
  4. No se pas com he arribat aquí, però seguiré visitant aquest espai. Jo no vaig conèixer als meus avis però llegint aquesta entrada tant emotiva he recordat un munt de petites anècdotes que m’explicaven els meus pares.
    Una abraçada.

    ResponderEliminar
  5. Esta abuelita, era la viuda de un tío de mi padre, además era la meadrina de mi hermano.
    Estuvo en mi casa hasta que se murió.
    Muchos besos,Norma.
    ¡Y VIVA ARGENTINA!

    ResponderEliminar
  6. Doncs, Jan encantada.
    Sempre escric una mica de tot.Sóc una catalana que viu a Valencia.
    Gràcies per la teva visita.
    Et saludo cordialment

    ResponderEliminar