Desembre

Desembre

ME ACOMPAÑAN

domingo, 10 de junio de 2012

LAS MANOS DE DIOS

IMAGEN ESCANEADA DE UNA POSTAL QUE TENGO EN CASA Y QUE CON TODO CARIÑO REGALO A QUIÉN QUIERA RECOGERLA

BON DIA:
Avui els cristians católics celebren EL DIA DE LA CARITAT, dins de la Festivitat del Corpus Christi.
Jo com a voluntaria de Cáritas he volgut copiar directamen al castellá, aques escrit que hem donaren fa anys en una reunió
PA U I BE.
Desde Valencia amb carinyo, Montserrat .

BUENOS DIAS:
Hoy los critianos católicos celebramos EL DIA DE LA CARIDAD, dentro de la festividad del Corpus Christi.
Yo como voluntaria de Cáritas he querido copiar este escrito que me dieron hace años en una reunión.


LAS MANOS DE DIOS

Cuando observo el campo sin arar, cuando los aperos de labranza están olvidados, cuando la tierra está quebrada y abandonada. Cuando miro tantos niños abandonados, tantos hermanos que lloran,
tantas guerras. Cuando miro las lágrimas, la baja estima, la tristeza, los odios, el inconformismo, me pregunto: ¿Dónde están las manos de Dios?.

Cuando observo la injusticia, la corrupción, el que explota al débil. cuando veo el prepotente y pedante, enriquecerse  del ignorante y del pobre, del obrero y del campesino carente de recursos para defender sus derechos, me pregunto:¿Dónde están las manos de Dios?.

Cuando contemplo a esta anciana olvidada, cuando su mirada es nostálgica y balbucea aún palabras de amor por el hijo que la abandonó, me pregunto:¿Dónde están las manos de Dios?  

Cuando miro a ese joven, antes fuerte y decidido, ahora embrutecido por la droga y el alcohol. Cuando veo titubeante lo que antes era una  inteligencia brillante y ahora con harapos, sin rumbo, sin destino, me pregunto :¿Dónde están las manos de Dios?

Cuando esa chiquilla que debería soñar en fantasías, la veo arrastrar la existencia y en su rostro se refleja ya el hastío de vivir, y buscando sobrevivir se pinta la boca y sale a vender su cuerpo; me pregunto: ¿Dónde están las manos de Dios?.

Cuando aquel pequeño a las tres de la madrugada me ofrece su periódico o su miserable cajita de dulces sin vender. cuando su mirada me reclama una caricia, cuando lo veo sin esperanza vagar con la única compañía de perro callejero,  me pregunto ¿Dónde están las manos de Dios?

Y me enfrento a Él y le pregunto: ¿Dónde están tus manos Señor?, para luchar por la justicia, para dar una caricia, un consuelo al abandonado, rescatar a la juventud de las drogas, dar amor y ternura a los olvidados.
Después de un largo silencio, escuché su voz que me reclamó:¿no te has dado cuenta que TÚ eres mis manos?
¡Atrévete a usarlas para lo que fueron hechas, para dar amor y alcanzar las estrellas!

Y entonces comprendí que las manos de Dios somos TÚ y YO. Nosotros somos los que tenemos la voluntad, el conocimiento y coraje para luchar por un mundo más humano y más justo, aquellos cuyos ideales sean más altos que no puedan acudir a la llamada del destino, aquellos que desafiando el dolor, la crítica, la blasfemia, se reten a si mismos para ser las manos de Dios.

Señor, ahora me doy cuenta que mis manos están sin llenar, que no han dado lo que deberían dar. Te pido perdón por el amor que me diste y que no he sabido compartir. Sé que las debo usar para amar y conquistar la grandeza de la creación. El mundo necesita estas manos llenas de ideales y estrellas, cuya obra magna sea contribuir día a día a forjar una civilización.
Unas manos que busque valores superiores, que compartan generosamente lo que Dios nos ha dado y puedan al final llegar vacias al cielo porque entregaron todo el amor para el que fueron creadas...

Y entonces Dios seguramente dirá:ESTAS ¡SON MIS MANOS!  Bendice mis manos...Señor Dios...

¡Dios te bendiga!
Amén.

PAZ Y BIEN.

Desde Valencia, con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró  
  

30 comentarios:

  1. Yo también me pregunto lo mismo, al descubrir tanta miseria y desgracia por el mundo. Estoy contigo y con Ghandi, cuando dice: Si no encuentras a Dios en el prójimo que lo tienes tan cerca no lo busques más lejos. Nosotros somos,como tú bien dices, sus manos y su voz,
    su alegría y su bienestar. Felicidades y un fuerte abrazo.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Olegario.
      Muchísimas gracias.
      Así lo veo yo.
      Y Ghandi fue una persona maravillosa, lleno de bondad y caridad.
      Ya ves que no soy radical.
      Feliz domningo, Montserrat

      Eliminar
  2. Respuestas
    1. Gracias a ti Julie.
      He querido compartir ubn escrito que me dieron en una reunión de Cáritas hace algunos años.
      Besos, Montserrat

      Eliminar
  3. No sabies que eres de Cáritas... Feu una gran feina, i la majoria de vegades la feu els voluntaris. Una abraçada.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Ramón.
      Es que en Cárites trobo el sentit de la Fe.
      Jesús va neixer en un Portal. I fins tres Astrónoms el van adorar.
      No m´agrande les parafernaries.
      I ja saps que acepto als creients i no creients i els de les altres religions i aixó o trobo en Cáritas.
      Una abraçada, Montserrat

      Eliminar
  4. Hola Montserrat,
    Realment aquest, es una gran veritat, creients i no creients moltes vegades defugim de les nostres responsabilitats, deixant en mants dels deus o de governs i organitzacions benefiques la feina de ajudar a els altres.
    Realment, si no som nosaltres qui, qui ho fera?.
    Una abraçada dels teus, amics de besties i tramvies.
    rails i ferradures

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Exactament Ferrán i Cía.
      Suposo que de les persones també sou amics oi?, ja, ja..
      Sou uns amics extraordinaris i ja li he parlat en el meu marit de vosaltres.
      Una abraçada de la Montserrat, jo.

      Eliminar
  5. Bonita labor la que realizas.
    Gracias por el texto lleno de reflexiones.
    Un feliz domingo

    ResponderEliminar
  6. ¡¡¡Uff!!! Emocionante la entrada Montserrat. Las manos de Dios somos nosotros y podemos hacer mucho si queremos. Hay mucho trabajo que hacer, y muchas personas a las que ayudar. Él guía nuestras manos, nosotros sólo tenemos que actuar, pero debemos hacerlo. Gracias por esta entrada Montserrat, porque nos anima a seguir trabajando. Voy a un comedor social, y también participo en recogida de ropa y alimentos, y hace falta mucha gente para ayudar. Un fuerte abrazo.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Pepe.
      Gracias por comentar.
      Así es.
      Y siempre a Dios rogando y con el mazo dando, como dice el refrán.
      Besos, Montserrat

      Eliminar
  7. Gracias por tu entrada Montserrat, me ha gustado mucho, estoy de acuerdo contigo, epero utilizar mis manos para hacer algo bueno para Dios.
    Un abrazo fuerte amiga, desde mi Librillo.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Rosario.
      Muchas gracias.
      Es que amor al prójimo para los cristianos es la Manifestación de Cristo en la Tierra.
      Besos desde Valencia, Montserrat

      Eliminar
  8. Tienes razón, Montserrat.
    Todo lo que mencionas nos invita a pensar tal vez a preguntarnos, el por qué, de todo eso, pero el creador, sabe y ve por adelantado, solo nos pide ser instrumentos a su servicio, para EL, disponer como más apropiado y efectivo sea nuestro servicio.
    Gracias por este nuevo comienzo, lo que TÚ, dispongas haremos, pues sin TI, no soy nada. Esas son mis primeras palabras al poner mis pies en el suelo.
    Despues de estas palabras estoy preparada para lo que venga en el orden que venga, hace mucho tiempo que no hago planes.
    Un abrazo.
    Ambar.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Ambar.
      Muchas gracias yo pienso como tú.
      Muchos besos desde Valencia, Montserrat

      Eliminar
  9. Dios somos nostros mismos, pero no queremos verlo...a veces.

    Besote y que sigas en esa encomiabe labor de ayudar a los demás...Ya hay menos cada vez.

    ResponderEliminar
  10. Hola Dr. Manuel.Tengo un vecino que es médico.
    Un día le pregunté.¿ Siendo hombre de ciencia y eres tan creyente en Dios?.
    Me respondió -"Más que nunca Montse, porque en Su creación veo toda Su grandeza".
    Y yo respeto tu opinión , pero he de decirte que yo prefiero sentirme una sencilla y pequeña criatura de Dios y me pongo a su servicio, mediante el amor a los demás.
    Gracias por tu comentario tan sincero.
    Un abrazo, Montserrat

    ResponderEliminar
  11. Gracias por compartir este texto para reflexionar.¡El dia de la caridad!
    Estoy con ello, nosotros con nuestra fuerza de voluntad tenemos que ser las manos de Dios,aunque nos cueste.

    Bona nit.

    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  12. Bona nit Juolina.
    Gracias a ti por este comentario.
    Que tengas dules sueños.
    Un beso, Montserrat

    ResponderEliminar
  13. Bella entrada, Monserrat, para un día especialísimo como el que hemos celebrado de la CARIDAD CRISTIANA, de la EUCARISTÍA.

    El mundo está necesitado de gentes generosas, solidarias, que ayuden a los demás, a los necesitados de ayuda material o espiritual y nosotros, los cristianos católicos, debemos dar ejemplo de ello, amiga.

    Besos y buenas noches. María

    ResponderEliminar
  14. Hola Maria.
    Buenos días termino de abrir el ordendor y publicar tu comentario.
    Como bien dices hemos de dar testimonio ayudando a los demás.
    Es muy pronto, enseguida me voy a poner con las tareas cotdianas.
    Besos, Montserrat

    ResponderEliminar
  15. amiga el mayor regalo que puede tener una persona es compartir , dar, entregar, sonreir , que hermoso seria este mundo si las personas dejaran de ser tan egoistas,tan egocentricas, amiga mia, que esa luz que hay en tu corazon que ese rayito de esperanza: "jamas se extinga",ama a tu projimo como a ti mismo.

    Amiga mia,DIOS esta en una hermosa mañana, en la sonrisa de un niño, en el inmenso mar que tanto amo, en los colores de las mariposas , en cada cosa bella que el hombre dejo olvidado en un rincon de sus ojos tan ciegos...

    gracias por tu amistad,una hermosa rosa azul para ti...

    ResponderEliminar
  16. Hola Juan Carlos:
    Muchas gracias por tu comentario, que comparto y soy de tu opinión.
    En la bella Creación, se respira esta eneregía divina del Creador.
    Y fíjate creo que hay personas que no son creyentes, pero que son tan buenas que quizá lo tienen muy cerca, aún que no se den cuenta.
    Un abrazo, Montserrat

    ResponderEliminar
  17. Buenos días montserrat, casi tardes.
    Paso a saludarte y decirte que tu preciosa postal luce bella en mi espacios.
    Gracias, un abrazo.
    Ambar.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Buenas tardes Ambar.
      Me alegro muchísimo que hayas recogido la postal.
      Te mando un beso, Montserrat

      Eliminar
  18. Olá amiga,
    Um belo texto que nos faz refletir.
    Maravilhoso!

    Beijos e ótima semana!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Olá Smareis:
      Obrigada pelo seu coméntario.
      Ötima semana
      Beijos, Montserrat

      Eliminar