Desembre

Desembre

ME ACOMPAÑAN

jueves, 19 de mayo de 2011

EL PINO DEL DESPEÑADERO-EL JARDINERO DE GRIAN

TERMINO DE HACER ESTA FOTOGRAFIA MEZCLANDO FIGURITAS CON LAS PLANTAS.


-SI CLICÁIS AGRANDARÉIS LA IMAGEN-





EL PINO DEL DESPEÑADERO



Sobre un alto despeñadero de las montañas que miran lánguidamente al lago, un retorcido pino asomaba sus desmanejadas ramas al vacío del profundo barranco esculpido durante siglos por el río.



Azotado por el viento que diera luz sus primeras hojas, aquel añoso árbol se aferraba a la tierra y a la vida, penetrando la roca con sus poderosas raíces, buscando el sustrato húmedo que le permitiera seguir en pie arrogantemente frente a los vendavales.



Para el jardinero, aquel pino era una imagen de la voluntad de vivir, un símbolo natural que agradecía observar cuando las fuerzas flaqueaban ante las dificultades de la existencia.



En aquellos días fue a visitarlo, en una amenazante tarde de tormenta. Frente al fuerte viento y las galopantes nubes, el viejo árbol se agitaba de un lado al otro, aferrándose tenazmente a su privilegiado mirador.



El jardinero, con el cabello suelto al viento se sentó frente a él en el despeñadero, y estuvo contemplándolo largo rato en su violenta danza ritual por la supervivencia; hasta que al fin , admirado por su fortaleza, dejó manar sus sentimientos desde fondo de su alma.




Por sus mejillas corrieron las lágrimas, arrastradas por el viento impetuoso y levantándose se acercó hasta el viejo árbol; y en un cálido abrazo se cernieron los dos sobre el vacío. -AUTOR GRIAN-



Desde Valencia, con cariño, amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró.







24 comentarios:

  1. Que bueno el relato que nos traes hoy Montserrat, nosotros somos igual que el pino nos aferramos como sea a la vida, un fuerte abrazo Montserrat

    ResponderEliminar
  2. HOLA PACO:

    Bueno ya he hecho la comida y me siento 10 minutos a contestar comentarios.

    Sabes como para mi el escribir y fotografiar es un antiestrés, procuro siempre poner cosas bellas en el post.

    Si vieras, madrugo, para que la mañana sea larga y poder hacer muchas cosas.

    Suerte que voy rápida y todo lo tengo muy por la mano.

    Me alegro que te haya gustado.

    Una abraçada, Montserrat

    ResponderEliminar
  3. Poema de Maria Helena Walsh, poetisa Argentina.

    * dedico à Montserrat Llagostera Vilaró, ( Española ) a quem aqui, chamo de: MINHA AMIGA.

    *********************************************


    Tantas veces me mataron, tantas veces me morí
    Sin embargo estoy aqui, resucitando.
    Gracias doy a la desgracia
    Ya la mano con puñal
    Porque me mató tan mal.

    Y seguí cantando
    Cantando al sol como la cigarra
    Después de un año, bajo la tierra
    Igual que sobrevivente, que vuelve de la guerra

    Tantas veces me borraron, tantas desaparecí
    A mi propio entierro fui, solo llorando
    Hice un nudo en pañuelo
    Pero me olvidé después, que no era la única vez
    Y seguí cantando.

    Tantas veces me mataron, tantas resucitarás
    Cuantas noches pasarás, desesperando
    Y a la hora del naufragió, y la de oscuridad
    Alguien te rescatará, para ir cantando.

    leia mais no
    http://josemariacostaescreveu.blogspot.com

    BRAZIL

    ResponderEliminar
  4. JOSE MARIA SOUZA COSTA
    ----------------------

    Hola José Maria:

    Moito obrigada por su publicación de este bello Poema de Maria Helena Waslh.
    Yo aqui en Valencia conozco personas bazileiras, que aprecio mucho.

    Um beijo, Montserrat

    ResponderEliminar
  5. Maravilhosas imagens transmitidas neste texto de forma bela!

    ResponderEliminar
  6. Todos nos aferramos a la tierra como ese pino azotado por el viendo.
    Un bonito poema para un dia en que los ánimos estan un poco revueltos. Y bonita composición de fotografia, tienes una imaginación genial.

    ResponderEliminar
  7. Celia gil-narciso silvestre
    ---------------------------

    Moito obrigada pelo suo comentario.

    Um beijo, Montserrat

    ResponderEliminar
  8. PAKIBA
    -------

    Gracias por tu comentario.
    Mira disfruto y me relaja, el hacer estas cosas.

    Besos, Montserrat

    ResponderEliminar
  9. Tanto el relato como la fotografía están llenos de belleza.
    Eres una artista muy completa Montserrat.

    Te quedó precioso!!

    Mí saludo más cordial

    ResponderEliminar
  10. Bella foto y lindo texto. Un placer tu rincón de flores y poesía. Un beso.

    ResponderEliminar
  11. Hola MONTSARRATETA AXI ES COM LE DIEM A LA MEVA NEVODA QUE AS CRIDA COM TU, BE SAPS AL QUE M'AGRADAT MOL ES LA MARIQUITA TAN CUCA,AMI TAMBE M'AMRADEM MOL TOTES AQUESTES DETAILS QUE SEMPRE POSES I SAPS QUE ES PER QUE TENIM EL CARACTER MOL JUVENIL A TOTES AQUESTAS FIGURETAS ANS FAN MOLTA GRASIA EL JOAN MOLTES VEGADES AM DIU QUE SEMBLO UNA CRIA PETITA , ¡¡¡¡I QUE VOLS SI M'AGRADEN
    PETONS JOANA

    ResponderEliminar
  12. MISTRAL
    -------
    Muchas gracias, la fotografia la he hecho yo mezclando unas macetas de flores con figuritas.

    El Texto lo he copiado de una libro precioso, que tengo en casa, que se llama EL JARDINERO y cuyo autor es GRIAN.
    Me encanta fotografiar.

    Sabes me gusta mucho leerte en tu blog, porque eres todo un Poeta.

    Besos, Montserrat

    ResponderEliminar
  13. JULIE
    -----
    Buenas noches.
    Gracias por comentar.
    Yo disfruto leyendo tu blog.

    Besos, Montserrat

    ResponderEliminar
  14. JOANA
    -----

    Bona nit, gracias per comentar.

    Petons y una abrçada, Montserrat

    ResponderEliminar
  15. Muy bonito Monserrat, las plantas con muñequitos son mucho más alegres.
    Un abrazo fuerte amiga.

    ResponderEliminar
  16. ROSARIO RUIZ DE ALMODOVAR RIVERA
    -----------------------------------Buenas noches Rosario.

    Gracias.

    Los he puesto para hacer la fotografia.

    Me gusta sacar a la niña que llevo dentro.

    Besos, Montserrat

    ResponderEliminar
  17. Margaritas, Gerveras y la tercera aquí en Sevillas las llamamos "Siemprefloridas". Será por eso que tu blog huele tan bien.

    Un abrazo primaveral y florido.

    ResponderEliminar
  18. EWL BLOG DE MARPIN Y LA RANA
    ----------------------------

    Buenos días amigos.

    Muchas gracias y besos, Montserrat

    ResponderEliminar
  19. Muy bonitas las plantas Montse, las cultivas tu?, es muy entretenido,
    que disfrutes el fin de semana.
    un beso.

    ResponderEliminar
  20. RICARDO MIÑANA
    --------------

    Hola Ricardo.
    Las compro en macetitas, ya cultivadas.
    Esto si luego las voy regando y cuidando.

    Gracias por comentar.
    Que tengas un buen fin de semana.
    Un abrazo, Montserrat

    ResponderEliminar
  21. bellisima imagen y cuan más bello texto, esta asturiana amiga y admiradora te da infinitas gracias por aportarnos tanta ternura y belleza y te manda un besin muy muy grande

    ResponderEliminar
  22. OZNA-OZNA
    ---------

    Gracias por tu comentario querida amiga, ere muy amable.

    Besos, Montserrat

    ResponderEliminar
  23. Querida Montserrat, flores inspiradoras!
    Obrigada pelos votos de felicidades!
    Carla

    ResponderEliminar
  24. CARLA FERNANDA
    --------------

    Si Carla, pasé pelo seu a felicitarle pelo seu cumpleaños.
    Um beijo, Montserrat

    ResponderEliminar