¡MIRAD ESTOS GANDULES, PIPO Y CRIPIN, PARECE QUE NO HAYAN ROTO NUNCA UN PLATO!
-SI CLICÁIS AGRANDARÉIS LAS IMÁGENES-
BONES TARDES:
Fa uns días varem sentire clinc, clanc i els dos gatets corrien com a llebres.
S´ havien enfilat al taquilló, on hi tenía l´estimat platet.
Mecatxis en la mar i quin dels dos sería?
En Pipo, en Crispín?.
El cas, es que amb una mica de mal humor, vareig recollir els trocets i els vareig guardar, perque aquest platet ens el van regalar uns amics nostres musulmans als que estimem molt.
Finalment al cap d´uns díes vareig enganxar els trocets com vareig poguer.
Per mi aquest platet, encare que trencat sempre tindrá un valor.
Aixó si ara el guardo perque no es torni a trencar.
Vos he de dir que encare que alguna vegada els gatets facin alguna trapallería ens els estimen molt, pero que molt.
PAU I BE.
Desde Valencia amb carinyo.
BUENAS TARDES:
Hace unos días oímos clinc, clanc y los dos gatitos corrían como liebres.
Se habían subido al taquillón donde estaba el estimado platito.
¡Mecatchis en la mar!¿Y quien de los de los dos sería?.
¿Sería Pipo, sería Crispín?
El caso es que con un poco de mal humor, recogí los trocitos y los guardé, porque este platito nos lo regalaron unos amigos nuestros musulmanes a los que estimamos mucho.
Finalmente, al cabo de unos días pegué los trocitos como pude.
Para mi este platito, aunque roto y pegado, siempre tendrá un valor.
Esto si ahora lo guardo para que no se vuelva a romper.
Os he de decir que aunque los gatitos hagan alguna travesura, los queremos mucho, pero mucho.
Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró
Hola Montserrat, pegalo con lotite.
ResponderEliminarSi que es bonito.
Un abrazo
Traviesos son estos gatos
ResponderEliminarde la amiga Montserrat,
han roto solo un plato,
¡No les puede regañar!
Un abrazo fuerte amiga, desde mi Librillo.
JOSE MARIA CRIADO LESMES
ResponderEliminar------------------------
Ya está pegado.
Gracias por tu comentario José Maria.
Un beso, Montserrat
ROSARUIO RUIZ DE ALMODOVAR
ResponderEliminar----------------------------
Gracias Rosario.
La verdad es que son un amor.
Un beso, Montserrat
Son tan bonitos que aunque hagan travesuras los quieres igual, parecen dos angelitos.
ResponderEliminarPAKIBA
ResponderEliminar-------
Ja, ja.
¡Vaya par de angelitos gatunos!.
Pipo tiene tres años y Crispín tres meses y medio y está enorme.
Un petó,Montserrat
Bonito plato y si lo has conseguido armar, aquí no ha pasado nada.
ResponderEliminarSaludos desde mi blog de NUTRICIÓN en Argentina
http://siempreseraprimavera.blogspot.com/
NORMA 2
ResponderEliminar--------
Así ha quedado después de pegarlo.
Gracias y besos, Montserrat
En tu casa son los gatitos que hacen lió, en la mía es la perrita. Bien se sabe que donde hay animalitos, suceden problemas de roturas o robo de galletas.
ResponderEliminarUn beso.
mariarosa
MARIAROSA
ResponderEliminar----------
Gracias por comentar.
¿No tieneds ningún blog?.
He pinchado tu perfil y no he hallado ninguno.
Un beso, Montserrat
Hola Motserrat, que preciosos trastillos tienes, me refiero a Pipo Y Crispín. Yo tenia uno que se llamaba Toy y era como el gris de tu foto y hace un par de años se murió de viejito pero de una forma muy dulce y lo echamos muchísimo de menos toda la familia por que todos le queríamos un montón y no veas lo que llegamos a llorar cuando se fue porque nos encantas estos peludos cariñosos con sus bigotes que tanta ternura y amor te entregan si esperar nada a cambio tan solo un poco de cariño y algo de comer.
ResponderEliminarAsí que disfrutalos mucho por que como te digo son preciosos aunque no puedas decir que nunca han roto un plato.
Te dejo un beso.
JOSEP
ResponderEliminar-----
Hola Josep.
Desde que me casé el año 1970, bueno dos años después siempre ha habido gatos en casa.
Primero fue un siamés llamado Tom, que lo9 compré en la c/. Petrixool de Barcelona, que vivió 18 años; después los gemelos Zipi y Zape, los llamamos así porque uno era pelirojo y el otro negro y vivieron uno 17 y el otro 18 años, y ahora Pipo que hace tres años que lo adoptamos y Crispín que hace dos meses que lo tenemos y lo adoptamos cuando tenía mes y medio.
Muchas gracias por tu comentario y una abraçada, Montserrat
Una hermosa cerámica, es un pena que se estropeen las cosas que les tenemos aprecio.
ResponderEliminarPIPO Y CRIPIN sapecas!!!
ResponderEliminarLindo prato Montserrat!
Boa noite!!
Pues al verlos así, parece que no hayan roto un plato en su vida, jejeje, vaya con Crispin y Pipo, suerte que se puedo reparar el desperfecto ocasionado por estos dos lindos animalitos. Un gran abrazo amiga Montserrat
ResponderEliminarLUIS
ResponderEliminar---
Cietto LÑuis, pero que le famos a hacer.
Bueno si pegar los trozos como hice yo.
Un abrazo, Montserrat
CARLA FERNANDA
ResponderEliminar-----------------
Bom día.
Pbrigada pelo seu comentario.
Beijos, Montserrat
APCO SALES
ResponderEliminar----------
Buenos días Paco.
Si, si, menos mal. aunque ya ves se notan las señales.
Pero bueno, lo guardaré como oro en paño.
Un abrazo, Montserrat
Yo quierto agradecerte tu comentario y decirte que, enhorabuena por haber disfrutado de tí tanto como al parecer lo has hecho. Censurar afectuosamente a tu padre que intentaba cortarte la fuente de tu podere. Seguramente no era conscie3wnte de la importanccia del elemento. Quiero que sepas que esa esataqmpa dew conformidad y de conocimiento cvontigo misma, todavía la llevas puesta y te acompañará hasta el día de tu muerte, que sea muy lejano. es que hay temas que tienen mucho alcance en la vida. Honestamente, creo que este del espejo es uno de ellos. Un beso
ResponderEliminarANTONIO FERNANDEZ LOPEZ
ResponderEliminar-----------------------¡
¡Ay el espejo!.
Mira no fue solamente mi padre
Hace pocos años la tia de mira marido que tenía en casa.
A veces, me decía-Mírate sl espejo que estás muy guapa.
Y a lo mejor ni me miraba, era que dirijía la mirada hacia al espejo como quien mira otra cosa.
Ahora la verdad, es que me miro poco.
Quizás mi padre pensaría que era una especia de narcisismo y queria corregirme...
Y sabes Antonio, he aprendido a quereme tal como soy.
A veces cojo a los gatos y los enseño en el espejo.
Un abrazo, Montserrat
Buenos dias Montserrat, aquets gatets ......, peró son molt macos.
ResponderEliminarSalutacions.
JUAN ANTONIO TORRÓN CASTRO
ResponderEliminar--------------------------
Gracias Juan Antoni.
Si que son macos els gatets si.
Una abraçada, Montserrat
Hay veces que una pequeña cosa nos trae tantos recuerdoa amorosos que lo que nos duele es que se rompa por so, porque ya no vamos a verlo y recordar lo que tanto nos gustó
ResponderEliminarBesos
PLUVISCA
ResponderEliminar--------
Por esto guardo con tanto cariño, que a veces no parecen tener importancia.
Besos, Montserrat
Esta entrada tuya me recuerda, haber leído alguna vez que los seres humanos somos como ese plato lañado y arreglado, que cada vez que nos confesamos nos quedamos como nuevos, pero con el alma limpia.
ResponderEliminarSaludos
Los gatos con traviesos de por si..
ResponderEliminarGracias por compartir tus historias..
Un abrazo
Saludos fraternos..
ICUE
ResponderEliminar----
Hola Icue.
Es como renovarse.
Pues antes se iba al confesionario con el director espiritual.
Hoy día la mayoría de gente van al psicólogo, para restaurarse.
Un abrazo, Montserrat
ADOLFO PAYÉS
ResponderEliminar-----------
Gracias por comentar.
Son pequeñas anécdotas cotidianas.
Un abrazo, Montserrat
Que lindo esse gatinho. Encantei.
ResponderEliminarDepois de alguns dias ausente, estou de volta tentando colocar tudo em dia.
Ja estava com saudades de passar aqui.
Beijos grande!
SMAREIS
ResponderEliminar-------
Moito obrigada pelo seu comentario.
Um beijo, Montserrat
Qué gordo se ve Cripin. Bueno, uno se los dos fue, qué vas a hacer, son como niños, ahora están los dos juntitos por las dudas.
ResponderEliminarBesosssssssssssssssssss
Sensibilidad y cariño en tus entradas. Gracias por tu visita. Un beso
ResponderEliminarNORMA
ResponderEliminar-----
Hola Norma.
Buenos días.
Que bien, volver a ver tu perfil con esta sonrisa.
Gracias por tu comentario.
Besos, Montserrat
FRANCISCA QUINTANA VEGA
ResponderEliminar-----------------------
Gracias a ti Francisca.
Que tengas un buen día, Montserrat
¡Hola Montse!
ResponderEliminarQue hermosos y felices se ven esos gatitos.
Aunque hagan travesuras los queremos, pues el que no ama los animales, tampoco ama a las personas, eso está muy claro.
Gracias por regalarnos estas fotos y letras tan humanas y hermosas.
Te dejo mi gratitud y mi estima. Un abrazo y se muy feliz.
Ay estas letras negras,,,, me traen por la calle de la amargura.
Buen día Monserrat, me encanta como nos haces participar de las travesuras de tus dos gatitos...
ResponderEliminarno me extraña que recompusieses el plato es precioso y de recuerdo de gran valor!!!!Gracias por tu visita y comentario..me parece que no podemos arrinconar los refranes tan ricos y variados en nuesta lengua...me cuesta un poco escoger
porque son muchos cargados de sabiduria del pueblo. Un abrazo Montse de Begoña
MARINA FILGUERIA
ResponderEliminar-----------------
Hola Marina:
Gracuias por tu comentario.
si mis gatuiños spn preciosos y super cariñosos.
Sigo quedando fea en las fotografías, aunque tiene su ventaja que luego cuando me conocen en persona me ven más guapa, ja, ja.
Solo hago que cambiarme el perfil.
Sabes Marina estas letritas deformes y negras para comprobar que no somos robots, son muy antipáticas, a mui tampoco me gustan.
Biquiños, Montserrat
ABEDUL
ResponderEliminar------
Tienes razón amiga.
El platito es precioso, pero mis gatitos son un amor.
Los refranes trasmiten sabiduría popular.
Un abrazo y gracias por tu comentario, Montserrat
gracias, por ter comentado no meu blogue. Muito interessante a sua postagem. Parabens
ResponderEliminarYO TENÍA UNA GATA QUE ME ROMPIO UN JARRON DE CRISTAL. NO PUDE ARMARLO PORQUE ERA TROCITOS PEQUEÑOS, PERO MI MAMÁ SOLÍA PEGAR LAS COSAS CUANDO SE ROMPÍAN PORQUE TENÍAN MUCHO VALOR ESPIRITUAL.
ResponderEliminarYO A ESOS BEBÉS LES PERDONO TODO. SON UNOS AMORES, DIVINOOOOS. SABES ME GUSTA VENIR A TU SITIO PARA VERLOS. LOS ADORO.
BESOS
JOSE MARIA SOUZA COSTA
ResponderEliminar---------------------
Muito obrigada pelo seu coméntario.
Beijos, Montserrat
LUJÁN FRAIX
ResponderEliminar------------
Si que son dos amores mis gatitos.
Gracias por tu comentario
Besos, Montserrat
El platito es precioso, eso sí, la historia me recuerda a cuando era niño, que ese sonido Cinc, clanc, se escuchó cuando se rompió un centro de mesa muy querido por mis padres... únicamente, que en lugar de gatitos, fui yo. Un fuerte abrazo desde el blog de la Tertulia Cofrade Cruz Arbórea. http://tertuliacofradecruzarborea.blogspot.com/
ResponderEliminarPEPE LASALA
ResponderEliminar------------
Hola Pepe
Gracias por comentar.
Ya se sabe los niños y los animalitos suelen romper cosas.
Un abrazo, Montserrat
Hola, Montserrat:
ResponderEliminarVaya, gatitos traviesos ir a romper el platico, pero por ser tan consentidos han quedado libres de toda culpa.
Si así pegado se ve muy bonito, me imagino cuando estaba bueno.
Abrazos.
RAFAEL LIZARAZO
ResponderEliminar---------------
Buenos días Rafael.
Gracias por comentar
Si que están consentidos, si.
Ya están rondando a mi alrededor.
Feliz fin de semnana, Montserrat
hola Montse...al leer la trastada de los gatitos y ver con que cariño recoges y pegas el recuerdo de tus amigos he recordado yo que tengo toda con los trocitos pegados de una cestita que con cariño me trajo de su luna de miel y se me cayo de las manos metiendo una bonitas flores ,,,es de Italia y habian visitado al Papa en su viaje de novios asi que como tu la tengo como de oro.
ResponderEliminargracias por tu visita .
un cordial abrazo
Marina
Hola Marina:
ResponderEliminarSabes son estas pequeñas cosas que nos dieron con cariño.
Si por mi fuera lo guardaría casi todo, pero no cabría mno9s en casa.
Un beso grande Poetisa del alma, Montserrat
A mi se me han roto tantos platos ya, pero algunos los he podido encolar y salvarlos, cuando tienen un recuerdo sentimental hay que hacerlo.
ResponderEliminarQue quieres amiga los gatos son gatos.
Un abrazo