



SI CLIQUÉU AGRANDARÉU LAS IMATGES- SI CLICÁIS AGRANDARÉIS LAS IMÁGENES
BON DIA:
Tradueixo i resumeixo en castellá aquesta antiga Historieta Exemplar del que fou gran escriptor catalá D.Josep Maria Folch i Torres.
Desde Valencia, amb carinyo
BUENOS DIAS:
Traduzco y resumo al castellano esta Historieta Ejemplar, que escribió el que fue gran escritor catalán D. José Maria folch i Torres
EN PEPÓ
Pepó era un chico que estaba tan acostumbrado a que lo maltrataran los chicos del pueblo que ya ni oia sus gritos.
Le decían ladrón, porque una vez el viejo Rapat, lo atrapó comiéndose higos de una higuera de su huerto.
Los otros días tenían padre y casa, mientras que Pepó no sabía ni de donde venía y este era su gran pecado, pobrecito.
El sabía las lágrimas que le costaba este mote. cuantas noches cuando se acostaba a dormir en su escondrijo, no podía dormir de tanto llorar.
Nadie sabía el dolor que le causaba tanto menosprecio.
Pero nunca se había sentido tan despreciado como aquel domingo, cuando se acercó a la pequeña Teresa para pedirle una limosna, huyó porque había oido que Pepó era un ladrón.
Aquella noche el pobre Pepó rezó más que nunca a la Virgen para que le diera la ocasión de reveindicarse delante de aquella chiquilla que el quería de todo corazón.
Mientras estaba plañiéndose, sintió un rumor por allí cerca, y al alzarse para ver quin estaba hí, oyó una voz que le decía:
-Eh Pepó, ven aquí buena pieza.
-¿No me conoces?- le preguntó el desconocido que era un borracho gandul que asaltaba los gallineros.
-Me ha costado mucho encontrarte. Ya se que eres un hábil ladrón y te venía a proponer un negocio..
-No quiero saber nada de tí.
Pero el otro sin hacer caso continuó:
-Sé que la Magina está enferma y que según he visto y que mañan irá al Mercado con su hija Teresa y como he visto alguna vez que Teresa te hace caridad, te propongo que la entretengas has que yo venga. emntonces jo le quitaré el pañuelo donde lleva el dinero y luego nos lo repartiremos.
Al día siguiente Pepó se situó cerca del camino en el camino donde la Teresa tenía que pasar para ir al Mercado.
Cuando ella lo vió en un sitio tan solitario le tamblaron las piernas.
-No tengas miedo Teresa, le dijo él.
Ella al oirlo aún se asustó más.
Pero el sin darle explicaciones le quitó el pañuelo donde llevaba el dinero y se lo guardó.
Teresa se quedó con el corazón helado, llorando al lado del camino a lágrima viva.
Pero Pepó con el corazón roto le dijo:
No temas, cuando el borracho, te querrá quitar el dinero ya no encontrará lo que él quiere y yo te guardaré el dinero...No llores Teresa ¿me oyes?
Entonces el borracho se presentó cogiendo rapidamente el pañuelo que pensaba que estaba lleno de dinero, y haciendo una mofa a Pepó, le dijo:
_Gracias compañero. Y si quieres el capital ya puedes venirme atrás..
Pepó sin contestar se fue al pueblo. cuando llegó vió como todo el mundo rodeaba a la Teresa, que lloraba amargamente queriendo expluicar lo que había sucedido.-¡Este es el ladrón! gritaron los niños.
Más Pepó soplando aún, pidió que lo escucharan y contó lo ocurrido que fue una estratagema para que no robaran a Teresa.
Inmediatamente se quitó el dinero del bolsillo y lo entregó a Teresa..
Todo el mundo se quedó sorprendido, y Teresa se lo miró dulcemente y le dijo a Pepó:-Siempre había pensado que eras un buen chico.
Pepó, con aquella mirada dulce ya se dió por bien pagado, pero Teresa se lo llevó a su casa, le contó todo a su madre, la cual agradecida, adoptó a Pepó, y allí vivió felizmente, haciéndose muy útil y terminando ser un hombre de provecho.
Tan de provecho llegó a ser y tan evidentes sus virtudes, que algunos años después Pepó le pidió a la madre de Teresa, que le concediera a su hija por esposa.
Desde Valencia, con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró
Gracias por la traducción, Montserrat, pues me has hecho conocer algo en verdad bello.
ResponderEliminarTe dejo un beso enorme.
Humberto.
HUMBERTO DIB
ResponderEliminar-------------
Gracias Humberto.
Folch i Torres fue un gran escritor.
Besos, Montserrat
PAKIBA
ResponderEliminar-----
Tenias razon.
Faltaba una página de la versión en catalan arriba . La primera la había escaneado pero no publicado.
La versión en castellano está correcta.
Y mira el otro comentario, se ve que la recrtificar la entrada me ha quedado aparte.
Petons, Montserrat
Una tierna historieta con un final feliz, un placer leer estas historias en unos tiempos tan dificiles, un fuerte abrazo Montserrat
ResponderEliminarPACO SALES
ResponderEliminar----------
Es que cuando el autor las escribió, también eran tiempos difíciles.
Yo no había nacido aún.
Pero mi padre cuando yo era pequeña compró nuevas ediciones.
Un abrazo, Montserrat
Hola Montserrat, tu tienes una biblioteca en tu casa,con tantos recuerdos.
ResponderEliminarYo creo haver bstoeste libro por casa cuando era muy pequeño,cuando me enseñava ha leer en catalan con los libros que se conservaban por alli, ya que las dictaduras nos proivian el catalan, y nos apañavamos como podiamos, una abraçada
JULIO
ResponderEliminar------
Tienes razón pero mi padre tenía muchos libros de este escritor.
y cuando yo era pequeña compró nuevas ediciones, que yo conservo.
Ahora hay mucha crisis y falta de trabajo.
Pero antiguamente los tiempos tampoco fueron fáciles y salimos adelante.
Una abraçada, Montserrat
QUE TIERNA HISTORIA MONSE, SON DE LAS QUE NOS RECUERDAN EL PASADO, POR SU SIMPLE HISTORIA, QUE DEJA GRAN ENSEÑANZA. SALUDOS AMIGA MÍA
ResponderEliminarEmocionante relato Montserrat...cuántas cosas tenemos que aprender de los libros verdad? Pienso que cuando te ponen una etiqueta, cuesta mucho quitarla, pero menos mal que Pepó supo hacerlo bien.
ResponderEliminarBonita entrada
Un beso
LA ABUELA FRESCOTONA
ResponderEliminar--------------------
Gracias amiga, me alegro que te haya gustado.
Un abrazo, Montserrat
PRINCESA 115
ResponderEliminar------------
Un ejemplo verdad que si.
Nunca se debe a etiquetar a nadie de por vida.
Gracias por comentar.
Un abrazo, Montserrat
Al final gana la honradez y la verdad.
ResponderEliminarUna tierna historia.
Un abrazo fuerte amiga.
ROSARIO RUIZ DE ALMODOVAR RIVERA
ResponderEliminar---------------------------------
Hola Rosario.
Si por esto es una historieta ejemplar.
Muchas gracias por tu comentario.
Besos, Montserrat
Hola, Montserrat!
ResponderEliminarGracias por su visita en mi blog y por leer la noticia de la muerte del terrorista Bin Laden.
*
He visitado tu blog ahora (y todo día) e apresentei a mi madre. Ella también gustó de su trabajo.
Enhorabuena! El nuevo aspecto es muy bonito.
Besos.
DANILO VASQUES
ResponderEliminar---------------
Boa noite.
Moito obrigada pelo seu comentario.
Um beijo, Montserrat
Hara si Montserrat. Una bonica historia amb final feliz, m'agradat molt.
ResponderEliminarUn fort petó.
PAKIBA
ResponderEliminar------
I es que feia dos coses a la vegada, escrbia i anava amunt i avalla cap a la cuina a vigilar el dinar.
I m´havia deixat de posar la primera página escrita en catalá a dalt.
Gracies a tu m´en he donat conte.
Petons, Montserrat
Es un orgullo para mi, ser tu seguidora número 200.
ResponderEliminarEnhorabuena Monserrat.
Ahora vengo!!!
MENCHU
ResponderEliminar-------
Buenas noches, eres la hermana de rosario ¿verdad?.
Gracias
Yo también lo soy tuya.
Besos, Montserrat
Com m'agradaría que tot en aquesta vida acabés així....m'ha encantat el conte amiga...és un vertader plaer vindre a ta casa...
ResponderEliminarBesos i gràcies.
Hola Remei:
ResponderEliminarQuan era petita el pare amb donava a llegir molts contes aixis, d´aquest autor, van influenciat molt en mi.
I fins de vegades algunes persones amb deian.-"Es llegit massas contes de Folch i Torres".
Pero n ´estic orgullosa, perque amb van ajudar a tenir bons sentiments.
Gracies per el comentari i molts petons Remei, Montserrat
Hace más de 30 años, en mi escuela, yo le leía a mis alumnos escritos de José María Folk i Torres. Mucha referencia de este autor apareció en la editorial La Galera de la que mis hijos han bebido los 3. Me trae grandes recuerdos. Un beso
ResponderEliminarANTONIO FERNANDEZ LOPEZ
ResponderEliminar------------------------
Gracias Antonio.
Me alegro que te haya gustado.
Yo de pequeña también había leído Las Aventuras d´en Massagran, del mismo autor.
Lo que passa que el libro es de mi hermano.
De Historietas Exemplars tengo un montón
Pesos, Montserrat
Montserrat,tu no mes ans pots fe conega totes aquestes histoties tan macas de Folc iTorres tan macas ,que no tothom no a tingut aquesta gran sort de quan eras petita i el teu pare te comprava per que les disfrutesis ,i ara tu ans las fas disfruta a nosaltres,gracies
ResponderEliminarUna abraçada Joana
JOANA
ResponderEliminar-----
Bona nit.
Avui no he tocat casi l´ordenador,
gracies per teu comentari.
Petons, Montserrat