ESTAS DOS FOTOGRAFIAS, SOY DE PEQUEÑA, CON MIS MUÑECAS PREFERIDAS.
BON DIA:
Avui he llegit l´entrada de la meva entranyable amiga NORMA SORIANO, http://www.normasoriano.blogspot.com/.
Ella reta a buscar muñecas.
Pues jo he buscat unes fotografies antigas.
Una de fa més de 100 anys, de la tieta del meu marit amb una nina.
Les altres dues meves de petita, amb les meves nines predilectas.
Una altre amb la meva nina de porcelana, que m´han fer fa 1/2 h.
Bueno avui he tret la meva "nena interior".
PAU, AMOR I ARMONIA.
Desde Valencia, amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró.
BUENOS DIAS:
Hoy he leido la entrada de mi entrañable amiga NORMA SORIANO. http://normasoriano.blogspot.com/
Ella reta a buscar muñecas.
Pues yo he buscado unas fotografías antiguas.
Una tiene más de 100 años. Es la tia de mi marido con una muñeca.
Las otras dos, soy yo de pequeña, con mis muñecas preferidas.
Y otra con mi muñeca de porcelana que me han hecho hace 1/2h.
Bueno hoy he sacado mi niña interior.
PAZ, AMOR Y ARMONIA.
Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró
que bonito Montse que muñecas mas lindas pero antiguas...yo tengo alguna pero mas feas de cara son modernas delgadas y maquilladas...te deseo feliz dia.
ResponderEliminarun abrazo
Marina
MARINA EMER:
ResponderEliminarDE MUÑECAS SOLO TENGO LA DE LA FOTOGRAFIA RECIENTE. LA DE PORCELANA.
GRACIAS POR COMENTAR. Besos, Montserrat
Querida Montse, qué bien te queda la muñeca entre tus brazos. Parece una niñita. Sabes tengo muñecas de los viajes que hice, guardadas. Otras las he regalado. Te cuento que cuando mis sobrinas eran adolescentes, tendrían 14 0 15 años, para el día del niño les regalé muñecas (una blanca u otra negra), como despedida de la niñez, luego les hice regalos de otro tipo.
ResponderEliminarRealmente dicen tanto las muñecas, saben de nuestros sueños, de nuestras alegrías y tristezas. Lo único que le falta es que nos contesten cuando les hablamos.Me halaga que mi entrada te haya servido a la tuya, gracias.
Muchos cariños para todos. Besos.
♥
ResponderEliminarUna muñeca con su muñeca, qué bellas fotografías. Hermosos recuerdos.
Un abraz♥, querida Rosa de Abril.
Está muy bien volver a ver nuestras nuñecas antiguas, ami no me guataban demasiado pero siempre me regalaban un amñeca de mi tamaño de altura,lo hacian para conformarme ya que no podíandarme un hermanito.
ResponderEliminarUn abrazo y gracias por todas , todas tyus visitas a mi casa.
con ternura
Sor.Cecilia
NORMA:
ResponderEliminarPues si.
Pero sabes una cosa.
He vuelto a leer tu entrada, se ve que no te entendí bien.
En tu foto he hallado dos muñecas.
Una rubita y un payasito, es lo que preguntabas ¿no?, y yo creia que decias que sacáramos nuestras muñecas.
Bueno voy a hacerte otro comentario.
Besoooooooooooooos y ¡VIVA ARGENTINA!, Montserrat
MELBA
ResponderEliminarGracias por tu comentario y ¡VIVA NICARAGUA!
Besooooooooos, Montserrat
SOR CECILIA:
ResponderEliminarLa entrada de nuestra amiga norma, me ha inspirado la mía.
Yo si que te agradezco que pases,
por mi blogcasita, ja,ja...
Una abraçada, germana, Montserrat
Es bueno volverse niña de vez en cuando, las muñecas nos dan la sensación de volver de nuevo a esa edad donde no hay nada más que inocencia. Estas muy guapa con ellas.
ResponderEliminarAbrazos
HIGORCA
ResponderEliminar¡¡¡¡HOLA!!!!,
ENCANTADA DE QUE ESTÉS POR AQUÍ.
GRACIAS POR COMENTAR.
I UNA ABRAÇADA BEN FORTA, Montserrat
És d'agrair aquest viatge que ens fas per la teva vida i els teus records
ResponderEliminarMuñecas que nos trasladan a hermosos recuerdos.
ResponderEliminarGracias
JOAN F. GUIXOLS
ResponderEliminarAgraida per el teu comentari.
Et saludo cordialment, Montserrat
MISTRAL:
ResponderEliminarGracias a ti por tu visita en mi blog, Un abrazo, Montserrat
Vaya tesoros nos dejas siempre...
ResponderEliminarMe encantan tus fotografías. Yo, me niego a crecer, como Peter Pan, ja,ja,ja....No me gustaría nunca perder mi capacidad de juego y muchos de mis "jueguetes" de la infancia permanecen conmigo, sean muñecos o patines... ¿Por qué tenemos que alejarnos de nuestros objetos queridos?, ¿por crecer? ¡A la porra!
..."Antes muerta que sencilla...", ja,ja,ja
Un abrazo muy fuerte, Montse, gracias por tu fidelidad
Hola Montserrat, me he dado una vueltecita por tu blog y me ha encantado por lo autentico, y entrañable que és.
ResponderEliminarUn beso.
LUNSKA NICORI-BEGOÑA TREVIÑO:
ResponderEliminarHOLA BEGOÑA:
BUENO LAS MUÑECAS ESTAN EN LAS FOTOGGRAFIAS JUNTO A LA NIÑA QUE FUI.
OTRA MUÑECA ESTA CON LA TIETA MARIA CUANDO ERA MUY CHIQUITINA CON UN LAZO GRANDE.
LA TIETA MARIA MURIÓ CUANDO TENIA CASI 91 AÑOs.
Y LA MUÑECA REAL ES LA DE PORCELANA, EN LA FOTO ACTUAL QUE ME HIZO MI HIJO.
BUENO BEGOÑA, ARRIBA LOS CORAZONES, LA VIDA ES BELLA.
Y MEOS DE MIMAR A ESTA NIÑA QUE LLEVAMOS DENTRO.
UN ABRAZO, Montserrat
PEDRO SANCHEZ.
ResponderEliminarGRACIAS POR PASAR POR MI BLOG.
DE AQUI UN RATO PASARE A VISITAR EL TUYO.
UN ABRAZO, Montserrat
QUE LE HAS ROBADO LA MUÑECA A TU NIETA¡¡¡
ResponderEliminarMONSE, VENGO DE LO DE NORMA, LA MUÑECA DE ELLA, AL LADO DE LA TUYA, PARECE GULLIVER, O LAS TUYAS, SON PIGMEAS, JAJAJA
ABRAZOS QUERIDA AMIGA MIA
LA ABUELA FRESCOTONA:
ResponderEliminar¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡ NOOOOOOOOOO,
ESTA MUÑECA ES MIA!!!!!!!!!!!!!!
PERO SI ME LA PIDIERA SEGURO QUE SE LA DABA.
AUNQUE ELLA TIENE MUCHOS JUGUETES. YO DIRIA QUE DEMASIADOS.
BESOS DE ABUELA A ABUELA, Montserrat
Hola, amiguita!
ResponderEliminarVez por otra a mi también me encanta estar con mis muñecas. Todavia las tengo! Hum!
Besitos
Ceiça
IMAGEM E POESIA:
ResponderEliminarGRACIAS POR COMENTAR Y VIASITAR MI BLOG.
UN ABRAZO, Montserrat