


SI CLICÁIS LO VEREIS DE MAYOR TAMAÑO-ESTA POESIA LA ESCRIBIÓ MI PADRE.
BON DIA:
Estem al mes de les Comunions. El dia 30, fará 53 anys que vareig fer la Primera Comunió.
Tenia 8 anys, o sigui que si sumeu voreu que en tinc 61 .
Cada vegada que vaig a combregar, reviu en mi aquella nena de 8 anys i mentalment recito la poesia que amb va escriurer el meu pare per l ´estampa.
PAU I BE. desde Valencia amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró.
BUENOS DIAS:
Estamos en el mes de las Comuniones. el día 30 hará 53 años que hice la Primera Comunión, o sea que si sumais veréis que tengo 61 años.
Cada vez que voy a comulgar, revive en mi aquella niña de 8 años y mentalmente recito la poesía que me escribió mi padre para la estampa.
La traduzco al castellano:
EN MI CORAZON DE NIÑA,
HOY HABÉIS ENTRADO,
Y DE GRACIA LLENO,
TODO EL HA QUEDADO,
A LO LARGO DE MI VIDA,
QUIERO TENEROS CONMIGO,
Y CON VOS BIEN UNIDA ,
HARÉ MI CAMINO....
Y ESTE PAN Y VINO
DE LA EUCARISTÍA,
QUE YO SABOREABA,
TAN LLENA DE AMOR
ESTA BELLA MAÑANA,
SU DULZURA,
QUE SEA EL JOYERO,
QUE GUARDE MI CORAZÓN
TODO EL TIEMPO VENIDERO.
PAZ Y BIEN.Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró.
Estoy viendo tanta fotografía de Primeras Comuniones últimamente que voy a tener que escanear las mías.
ResponderEliminar¡Con lo guapo que iba yo de almirante!
¡Ja, ja, ja, ja!
Es un día muy bello para cualquier niño y tu eras muy guapa, Montserrat.
(Y lo sigues siendo, claro)
Un abrazo.
¡QUÉ PROVIDENCIA MONTSERRAT!, hoy al comulgar me acordé de tí y de esa estampa que tu padre te escribió. La guardo como si fuese mía. Fuimos dos a comungar, porque tú venías conmigo.
ResponderEliminarCon ternura i petons per al meu Albert.
Sor.Cecilia
JOTA ELE:
ResponderEliminarTe puedfo decir que fui llena de Fe e inocencia, y me importaba mas el recibir a Jesús que los regalos.
Hasta un tio mio, que no era muy creyente, dijo que me iria al Cielo " de pet", de la devoción que vió en mi.
Por esto estas semillitas no quiero que desaparezcan, por muchos Talleres de Psicológia que haga.Para mi fueron un regalo y será mi filosofia de Vida hasta el Final del Camino.
Un abrazo, Montserrat
MONJA DE CLKAUSURA DEL ORDEN DE PREDICADORES
ResponderEliminarSOR CECILIA:
Gracies per el teu comentari tan bonic i enrecordarte de mi.
una abraçada germana, Montserrat
Hermosa poesía, Montserrat,la que tu padre te escribió en tan feliz día, que hoy rememoras con todo el cariño y tu amor. Y como decimos los segorbinos ¡estabas muy bonica!
ResponderEliminarMis saludos también a Sor Cecilia, por estos bellos recuerdos.
Mi abrazo.
Luis.
LUIS G.
ResponderEliminarGRACIAS POR ESTE COMENTARIO COMO SIEMPRE TAN AGRADABLE.
CON SOR CECILIA, NOS CONOCIMOS MEDIANTE LA BLOGOSFERA, LA COINCIDENCIA ES QUE LAS DOS SOMOS DE BARCELONA, Y AHORA VIVIMOS LAS DOS EN VALENCIA.BUENO ELLA EN EL CONVENTO DE PATERNA.
UN ABRAZO
Gracias por el recuerdo de la primera comunión. Bella poesía y bella niña. Abrazos.
ResponderEliminarNORMA:
ResponderEliminarA veces pienso ¡Madre mía, si parece que fue ayer!
Y ya han pasado muchos años, deprisa, deprisa....
Geracias por tu comentario.
Bsaosssssssss, Montserrat
Montse, estas guapisima, ya disfruto de la estampa y la tengo guardada, ahora están saliendo todas las niñas "mayores" de comunión, jijiji, pero que guapas estáis todas.
ResponderEliminarUn fuerte, muy fuerte abrazo
HIGORCA
ResponderEliminarHola: Aunque en entradas muy antiguas,ya había hablado de este gran día. hoy me ha apetecido volverlo a recordar.
Gracias por guardar la estampa con tanto cariño.
Besos, Montserrat.
Me encanta la limosnera. Los trajes de las niñas ya no la llevan. Yo porque soy rana, pero si hubiera sido niña, me hubiera gustado llevar una como la tuya.
ResponderEliminarDesde mi charca, un afectuoso saludo.
MARPIN Y LA RANA.
ResponderEliminarFIJAOS SI TENGO MEMÓRIA A LARGO PLAZO, QUE AUN ME ACUERDO DEL NOMBRE DE LA SEÑORA QUE ME LA REGALÓ. Y DE SUS FACCIONES, ES COMO SI LA VIERA.
DICEN QUE TENGO MUCHA MEMÓRIA FOTOGRÁFICA.
BUENO RANITA. AHORA ME PASARÉ POR EL BLOG DEL SR. MARCIANO VASQUES, A VER SI ME ENCUENTRO A ROSPO Y SAPABELLA.
¡QUE BONITO ES SACAR A LA NIÑA INTERIOR!
BESOS, Montserrat
Montserrat. Una foto molt maca i un vers encara més en el recordatori. Quands records, eh?.
ResponderEliminarPerò, amiga meva, no es pot viure de tans records.
Posat al dia!
Amb molt de carinyo
HOLA TOCAIA:
ResponderEliminarES QUE EL BLOG ES AIXI. PER AIXÒ ES DIU PENSAMENTS I MEMÒRIAS.
TAMBÉ VICS EL DIA I DIA SI AMB VEGEISIS PER UN FORAT.
AQUESTS DIAS HEM FET OBRAS A LA CUINA I ELS BANYS Y M ÉSTIC FEN UN TIP DE TREURER POLS, PER NO DIR MER..
MENTRES ESTIC ESCRIBINT EL BLOG DEVAGADES HI HA MUSICA DE FONS HEAVY METAL. ES CLAR LA POSA EL MEU FILL.
QUINS CONTRASTOS OI?
SI T´EN DONES COMPTE SOC RESPETUOSA AMB LES IDEES DELS DEMÉS, PERO TAMPOC M´AMAGO LES MEVES.
VEURÁS QUE ES UN BLOG CASOLÀ, DONCS NO HI INTERVENEIX NINGÚ EN EL FORMAT, NI SIQUERA ELS MEUS FILLS.
DE VEGADES EL MEU MARIT DIU, JO NO POSARIA AIXÒ.
JO NO LI FAIG CAS,PER AIXÒ ES EL MEU BLOG.
UNA ABRAÇADA, Montserrat
Montserrat, estás guapísima de comunión, un día inolvidable, la poesía de tu padre preciosa y el recordatorio es parecido al mío así que todo me encanta.
ResponderEliminarGracias por tus comentarios, yo no entro a diario pues tengo mucho trajín y los fines de semana vamos al campo, pero te sigo.
Un abrazo grande amiga, desde mi librillo.
ROSARIO:
ResponderEliminarYo voy entrado en mi blog y en el de los demás a ratos, pues tengo todo el día el ordenador encendiodo. Y mira me pongo a hacer cosas.Cuando estoy cansada me siento un poquito, como 10 minutoa, después vuelvo a las tareas y así. También tengo actividades fuera de casa y madrugo bastante.
Te estoy muy agradecida, pues se que tienes mucho trabajo.
Y tu comentario es todo un regalo para mi.
Besos, Montserrat
Que bella poesía. gracias por compartirla..
ResponderEliminarUn abrazo
Saludos fraternos..
PD:por problemas con el ordenador he estado ausente.. MI DISCULPO..
ADOLFO PAYES:
ResponderEliminarNo tiene porue disculparte, no pasa nada.
Muy agradecida cuando visitas el blog.
Un abrazo fraterno, montserrat
Aunque no estoy de acuerdo con primeras comuniones a tan temprana edad, hay que admitir (como en tantas otras cosas) que no hay color con las actuales.
ResponderEliminarSi algunas solo fueron fachada, hoy son verdadero circo y "Dejad que los niños se acerquen a mí" no debiera ser su slogan
Con todo, es elogiable el trabajo de las y los catequistas
SU CHICO:
ResponderEliminarA veces si que es verdad, que solo van el día de celebración y luego si te he visto no me acuerdo y entonces es puro testro.
Pero también hay personas y niños que lo hacen de corazón y continuan visitando la Iglesia con Fe.
Te puedo fecir que yo hice la comunión con mucho amor y Fe en el Señor.
Una abraçada per a tu i la teua xica, Montserrat