Desembre

Desembre

ME ACOMPAÑAN

miércoles, 29 de septiembre de 2010

LA VAGA D´EN PIPO- LA HUELGA DE PIPO


ACI TENIU EL MEU GAT PIPO, ESTÁ DE VAGA Y DE VAGO.
FA 5 MINUTS QUE LI HE FET AQUESTA FOTOGRAFIA
AQUI TENEIS A MI GATO PIPO, ESTÁ DE HUELGA Y DE HUELGAZÁN
HACE 5 MINUTOS LE HE HECHO ESTA FOTO.
Desde Valencia, amb carinyo- con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró

martes, 28 de septiembre de 2010

NUVOLS DEL 29 DE SETEMBRE 2010- NUBES DEL 29 DE SETIEMBRE 2010




BON DIA 29 DE SETEMBRE 2010:

ENCARE NO HAN ACTUALIZAT LA DATA DEL BLOG, SON LES 8,30 DEL MATI.

ACABO DE FER AQUESTAS FOTOGRAFIES DESDE LA FINESTRA DEL MENJADOR.

DE MOMENT ELS NUVOLS SON DE COLORS.

VEUREM COM TRANSCURRIRÁ AQUEST DIA.

DESITJO DE TOT COR QUE SIGUI UN DIA DE PAU I ARMONIA, MALGRAT LAS CIRCUNSTANCIAS


Desde Valencia, amb carinyo, Montserrat llagostera Vilaró


BUENOS DIAS 29 DE SETIEMBRE DE 2010:


AUN NO HAN ACTUALIZADO LA FECHA DEL BLOG. SON LAS 8,30 DE LA MAÑANA.

TERMINO DE HACER ESTAS FOTOGRAFIAS DESDE LA VENTANA DE CASA.

DE MOMENTO LAS NUBES SON DE COLORES.

VEREMOS COMO TRANSCURRIRÁ ESTE DIA.

DESEO DE TODO CORAZÓN QUE SEA UN DIA DE PAZ Y ARMONIA, A PESAR DE LAS CIRCUNSTANCIAS.

Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró

FOTOS D´UN MATI DE TARDOR-FOTOS DE UNA MAÑANA DE OTOÑO















BON DIA:

Fa una estona he fet aquestes fotografias, els jardins estavan quasi deserts. Les criatures son a l´escola.

Avui fa un matí gris. Encare que sembla que vulgui sortir el sol.
VISCA LA TARDOR!
Desde Valencia, amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró.


BUENOS DIAS:

Hace un rato he hecho estas fotografias, los jardines estaban casi desiertos. Las criaturas están en la escuela.

Hoy hace una mañana gris, aunque parece que quiera salir el sol.


¡VIVA EL OTOÑO!

Desde Valencia, con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró

domingo, 26 de septiembre de 2010

COM UNA NENA MÉS-COMO UNA NIÑA MÁS







BON DIA, 27-9-2010- 7,30 h.


Avui he volgut escriurer una entrada alegre i plena d´esperança.

He posat de nou la fotografia que més m´agrada de quan era petiteta i l´he barrejada amb aquesta postal de la meva colecció, comprada a Las Paulinas


VOLDRIA TORNAR SER NENA,

PER UNIRME A AQUETS CANTS

DE COLOR I ESPERANÇA.

I COM QUE AIXÓ NO POT SER

HE BARREJAT

POSTAL MÉS FOTOGRAFIA,

PER INTEGRAR,

LA MEVA NENA INTERIOR.

AMB AQUETS NENS PLENS D´AMOR.


PAU, AMOR, ALEGRIA I ARMONIA,

Desde Valencia, amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró



BON DIA, 27-9-2010- 7,30 h.


Hoy he querido escribir una entrada alegre y llena de esperanza.

He puesto de nuevo la fotografía que más me gusta de cuando era pequeña y la he mezclado con esta postal de mi colección, comprada en Las Paulinas.


QUERRIA VOLVER A SER NIÑA,,

PARA UNIRME A ESTOS CANTOS

DE COLOR Y DE ESPERANZA.

Y COMO ESTO NO PUEDE SER,

HE MEZCLADO

POSTAL MÁS FOTOGRAFÍA,

PARA INTEGRAR

MI NIÑA INTERIOR,

CON ESTOS NIÑOS LLENOS DE AMOR.


PAZ, AMOR, ALEGRIA Y ARMONIA.

Desde Valencia, con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró
28-9-2010.
El amigo Manel Aljama de los blogs LA PAU DE VIURER I EL VIATGER DE LES LLETRES, me ha recomendado que pusiera UN VIDEO DE LA HISTORIA INTERMINABLE. Y así lo he hecho.

sábado, 25 de septiembre de 2010

EL NIÑO DEL PIJAMA A RAYAS


BON DIA:

Avui no puc més que parlar d´aquesta pel-licula que vareig veurer a la meva Parróquia amb una Sessió de Cine Forum.Es diu EL NIÑO DEL PIJAMA A RAYAS.
Vareig tragarme les llágrimes, perque amb feia vergonya que amb vegeissin plorar.
Pero es una de les pelí-lcules més boniques i a la vegada tristes que he vist desde fa molt temps.
Es l´historia de dos nens.
Un Militar de Hitler es enviat a viurer a una casa que está al costat d´un Camp de concetració.
I el seu fill, es fa amic d´un nen joeu que viu al altra cantó de l´alambrada junt amb altres presos. Entre ells neix una entranyable amistat.
Aixó es un exemple de aquest món inocent del que les persones grans haurien d´imitar i del absurd de les Guerres i els Ideals equivocats que atenten contra la Pau.

Aci vos poso un video del youtube.

PAU, AMOR I ARMONIA. Desde Valencia, amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró.

BUENOS DIAS:

Hoy no puedo más que hablar de esta película que vi en mi Parróquia en una Sesión de Cine Forum. Se llama EL NIÑO DEL PIJAMA A RAYAS.
Me tragué las lágrimas, porque me dió vergüenza que me vieran llorar.
Pero es una de las películas más bonitas y tristes, que he visto desde hace mucho tiempo.
Es la historia de dos niños.
Un militar de Hitler es enviado a vivir en una casa que está al lado de un Campo de Concentración.
Y su hijo se hace amigo, de un niño judio que vive al otro lado de la alambrada junto con otros presos. entre ellos nace una entrañable amistad.
Esto es un ejemplo que las personas mayores tendrían que imitar, y de lo absurdo de las Guerras e Ideales equivocados que atentan contra la Paz.
Aqui os pongo un video del youtube.

PAZ, AMOR Y ARMONIA. Desde Valencia, con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró

jueves, 23 de septiembre de 2010

LLUNA DE TARDOR- LUNA DE OTOÑO


BON DIA 24 DE SETEMBRE DE 2010:


Son les 7 del mati.


Avui es la Festivitat de Mare de Deu de la Merce


Fa dos dies que ha començat la tardor


Encare que mén vaig anar a dormir molt tard, he dormit com una soca i m´he alçat fa una estona. Desde la finestra del menjador he fet aquesta fotografia. M´agradat aquesta lluna rodoneta com una taronja valenciana .


FELICITATS A TOTES LES MERCÉS.


Desde Valencia amb carinyo, Montserrat llagostera Vilaró.


BUENOS DIAS 24 DE SETIEMBRE DE 2010


Son las 7 de la mañana.


Hoy es la Festividad de Ntra. Sra de la Merced.


Aunque me fui a dormir muy tarde, he dormido como un tronco y me he levandado hace un ratito. Desde la ventana el comedor he hecho esta fotografia. Me ha gustado esta luna redondita como una naranja valenciana.


FELICIDADES A TODAS LAS MERCEDES.


Desde Valencia, con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró


lunes, 20 de septiembre de 2010

BUSCANT AVI - BUSCANDO ABUELO.





SI VOLEU LLEGIR EN CATALA PODEU AGRANDAR AMB EL RATOLI-PAGINAS ESCANEJADAS D ´UN LLIBRE QUE TINC A CASA
BONES TARDES:

Son les 18,3o h. I dedico aquesta entrada al que fou gran esriptor JOSEP MARIA FOLCH I TORRES. Si voleu llegirlo en catalá podeu agrandir les imatges de dalt.

Jo el traduexo en castellá, per els que no entenan la llengua vernácula.

El conte es diu BUSCAN AVI, i jo de petiteta l´havia llegit moltes vegades.


BUENAS TARDES:


Son las 18,30 h. y dedico esta entrada al que fue gran escritor JOSE MARIA FOLCH I TORRES.

Lo traduzco al castellano para los que no entiende la lengua vernácula.

El cuento se llama BUSCANDO ABUELO y yo de pequeñita lo habia leido muchas veces


BUSCANDO ABUELO


- Madre ¿por qué no tengo abuelo, como tiene Lorencito, Luisito y otros niños?- preguntó Martinito apoyándose en el regazo de su madre.

-¡Pobre hijo mío! tu abuelo murió cuando tu eras muy pequeñito.

-¿Y si buscáramos otro?

La madre sonrió por toda respuesta; pero Martinito no se quitó de la cabeza la idea de tener un abuelo.

El quería un abuelo; un buen abuelo, como el de Lorencito que le contaba historias, y cuando llegaba el santo del nieto le regalaba rosquillas y un caballo de cartón.

¡Que feliz que seria martinito con un abuwelo de pelo blanco, que fumara con pipa, y le regalara caballos de cartón!

Eso pensaba Martinito un día que venia de las viñas, con cestito de uvas que su madre le habia enviado a buscar.

Y mientras lo pensaba, su corazón le dio un salto, de repente vió un viejecito de pelo blanco, sentado debajo de un árbol, que parecia que se habia quedado dormido allí.

Era un viejecito de pelo blanco, y cara arrugada, y con sus pelos rizados cayéndole por encima de las orejas.

Y en el escote de la camisa se le veia una Cruz de plata como si fuera un peregrino.

-Seguro que este viejecito es un abuelo-pensó Martinito-si fumara con pipa estaría seguro de que lo és.

De repente el viejecito alzó la cabeza y al ver que no tenía dientes y que los labios se le hundían, boca adentro, ya no le quedó duda de que era un abuelo, pues asi mismo tenia la boca el abuelo de Lorencito.

De repende el viejecito, viendo aquel niño delante suyo le dijo-¿Qué quieres niño, acaso te has perdido, y quieres preguntarme el camino?

-No, abuelo-le respondió Martinito.

El viejecito al sentirse nombrado así no pudo ocultar sus lágrimas.

-Era abuelo-respondió con emoción, pero hace poco se murió mi nieto. El me acompañaba de pueblo en pueblo a perdir caridad.

Y cuando íbamos a las masias, como para mi era muy cansado, el me llevaba los donativos.

-¿Y por que llora así?. A mi se me murió el abuelo y ya ve no lloro..¿Quiere ser mi abuelo?.

El abuelito se lo miró.

-¿Sabe contar historias?

-Muchas ¿quieres escuchar una?.

Y se la contó.

Y como la que le contó era mucho más bonita que la del abuelo de Lorencito, pensó que este abuelo era el mejor abuelo de todos.

Entonces le dió el racimo más grande que llevaba y le dijo que cada día a la misma hora lo esperara..

Y así lo hicieron, y cada día a la hora de merendar Martinito le llevaba al viejecito una rebanada de pan con miel o confitura y una fruta del tiempo.

Llegaron a quererse mucho y Martinito le dijo lo triste que estaba antes de tener tan buen abuelo y lo feliz que era ahora de tenerlo a el.

Asi se decia, el con sencillez- tengo quien me cuente historias, y cuando será mi santo tendré quien me regale un caballo de cartón

El viejecito al oir estas palabras se quedó pensativo.-¿Que teneis abuelo?-le preguntó Martinito.

-Nada, nada, pero se veia que estaba más aflijido que otros días..

Llegó el santo de Martinito y cuando lle fue a llevar la merienda más buena, se encontró que el abuelo le había llevado el caballo más grande que el de Lorencito, que había recibido de su abuelo por su santo.

Tan contento estaba Martinito que se echó al cuello del viejecito y lo besó de todo corazón.

Cuando su madre lo vió llegar con el caballo de cartón ¡menuda sorpresa!

-Es el abuelo, mi abuelo, quien me lo ha regalado.

La madre enseguida quizo conocer al buen viejecito.

Este al ver a la buena mujer, se disculpó por haber aceptado tantos dias el trozo de merienda de su hijo.

La madre le preguntó como habia podido comprar este caballo tan grande, si era un pobre mendigo.

Entonces le mostró una Cruz hecha con dos tronquitos.

En el lugar de esta Cruz, habia otra de plata, que nunca se habia separado de mi, pues era de mi madre, quien me perdonará, porque Martinito tenía tanta ilusión porque le regalara un caballo así, que yo no habría tenido corazón para que llegara su santo sin podérselo regalar.

Y limpiándose las lágrimas con la manga añadió.-Por los nietos se hace todo.

La madre sorprendida y enternecida, ya no quiso que este viejecito andará mendigando y se lo llevó a su casa, donde vivió una buena vejez, tan buena como fue la infancia de Martinito, teniendo un abuelo que sabia tan bellas historias y que lo quería tanto.- JOSEP MARIA FOLCH I TORRES-

------------------------------------------------------------------------------------------

Desde Valencia amb carinyo-Con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró



sábado, 18 de septiembre de 2010

RETRATO DE FAMILIA



ESTE ES EL RETRATO DE FAMILIA QUE NOS HA HECHO NUESTRA NIETA LUCIA

BONES TARDES:

AVUI HEN VINGUT A DINAR LA NOSTRA NETA I EL NOSTRE FILL JORDI I LA SONIA.

NOMÉS HEN ENTRAT LA ENTRAT. LA NENA ENS HA DONAT EL DIBUIX FET PER ELLA.

ENS HA DIBUIXAT A TOTS ELS DE LA CASA.

BENEIDA L´INOCENCIA.

DESDE VALENCIA, AMB CARINYO, Montserrat ´Llagostera Vilaró.


BUENAS TARDES:

HOY HAN VENIDO A COMER NUESTRA NIETA Y NUESTRO HIJO JORDI Y LA SONIA.

ENSEGUIDA QUE HAN ENTRADO, LA NENA NOS HA DADO EL DIBUJO HECHO POR ELLA.

NOS HA DIBUJADO A TODOS LOS DE LA CASA.

BENDITA INOCENCIA.

DESDE VALENCIA, CON CARIÑO, Montserrat Llagostera Vilaró

L´ARGENTER - EL PLATERO


IMAGEN ESCANEADA DE UN LIBRO QUE TENGO EN CASA
BON DIA AVUI VOS POSO UNA POESIA DEL QUE FOU GRAN POETA CATALÁ MOSSEN CINTO VERDAGUER.


HI HA UN ARGENTER

A L´ARGENTERIA.

DE TANT FILAR OR

LI DIUEN ORFILA

EL FILA TANT PRIM

QU TOT JUST S´ABIRA,

I SEMBLA UN CABELL

DEL FRONT D´UNA NINA.

EL FILADOR D´OR

DIU QUE TE UNA FILLA:

QUE ÉS UN POM DE FLORS

NO CAL QUE US HO DIGA,

FILA OR COM ELL ,

I LA PLATA FINA,

RETALLA BRILLANTS

I PERLES ENFILA.

QUI S´HI CASARÁ

POT PLANTAR BOTIGA.

NO ES CASA ELLA NO,

QUE ES FA CAPUXINA

EL PRIMER DIJOUS

DE PASCUA FLORIDA

QUAN VORA L´ALTAR

SON CABELL DESLLIGA,

SEMBLA UN FIL D´OR

QUE SUR DE LA RIBA

O UN CAMP DE FORMENT

QUE LA FALÇ INCLINA.

SON PARE QUE EL PERD,

RECULL LES ESPIGUES...

I TRIST I SOLET

TORNA A LA BOTIGA

LA GARBA DE RULLS

QUE EL MATI N´EIXIA.


-JACINT VERDAGUER-


BUENOS DIAS:


HOY OS PONGO UNA POESIA DE QUE FUE GRAN POETA CATALÁN MOSSEN JACINTO VERDAGUER:


HAY UN PLATERO

EN LA PLATERIA

DE TANTO HILAR ORO

LE LLAMAN ORFILA

LO HILA TAN FINO

QUE PARECE EL CABELLO

DE LA FRENTE DE UNA MUÑECA

EL HILADOR DE ORO

DICEN QUE TGIENE UNA HIJA,

QUE ES UN RAMO DE FLORES

NO ES PRECISO QUE OS LO DIGA,

HILA EL ORO COMO EL,

Y LA PLATA FINA

RECORTA BRILLANTES

Y PERLAS ENSARZA.

QUIEN SE CASARÁ

PODRA PONER UNA TIENDA

NO SE CASA ELLA NO,

SE HACE CAPUCHINA

EL PRIMER JUEVES

DE PASCUA FLORIDA

CUANDO CERCA DEL ALTAR

SU CABELLO DESHACE

PARECE UN RIO DE ORO

QUE SALE DE LA RIBERA

O DE UN CAMPO

QUE LA HAZ INCLINA

SU PADRE, QUE LO PIERDE,

RECOGE LAS ESPIGAS..

Y TRISTE Y SOLITO

DEVUELVE A LA TIENDA,

LOS RIZOS ,

QUE POR LA MAÑANA SALIERON

HAY UN PLATERO,

EN LA PLATERIA,

DE TANTO HILAR ORO,

LE LLAMAN ORFILA,

MÁS AY POR EL VECINDARIO,

NO FALTA QUIEN DIGA,

QUE VENDE POR HILOS DE ORO,

CABELLOS DE SU HIJA


-JACINTO VERDAGUER-


-----------------------------------------------------------------------------------


DESDE VALENCIA AMB CARINYO-CON CARIÑO, Montserrat Llagostera Vilaró

jueves, 16 de septiembre de 2010

CONSTRUIM AQUEST LLIBRE- CONSTRUIYAMOS ESTE LIBRO



CON TODO MI CARIÑO REGALO ESTA POSTAL A QUIEN QUIERA RECOGERLA
BON DIA:


Avui vos poso una postal que vareig comprar ahir a la Libreria San Pablo (Paulinas).

Quan vareig començar aquest blog no sabia com aniria.

La meva intenció era escriurer les meves memórias.

Ni pensaba amb els seguidors, ni que trovaria tantes bones amistats, i de fora d´Espanya.

Com son Argentina, Brasil, Mexic i altres Paisos sudamericans o Italia, Rumania. Disculpeu si m´en deixo algun.

I que trovaria persones, que en el meu passat havian sigut amigues meves.

N´estic molt agraida.

Mireu jo he posat la Postal perque l´agafi qui li agradi o estigui identificat, amb els seus valors.

No se fer cadenes, amb bloquejo.

PAU, AMOR I ARMONIA. Desde Valencia, amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró.


BUENOS DIAS:


Hoy os pongo una postal que compré ayer en la Liberia San Pablo (Paulinas)

Cuando empecé este blog no sabía como iria.

Mi intención era escribir mis memórias.

Ni pensaba en los seguidores, ni que encontraría buenas amistades, y de fuera de España.

Como son Argentina, Brasil,Méjico y otros Paises sudamericanos o Italia, Rumania . Disculpad si me dejo alguno.

Y que encontraría personas que en mi pasado fueron amigas mías.

Estoy muy agradecida.

Mirad yo he puesto la Postal para que la recoja quien le guste y se sienta identificaco/a, con sus valores.

No se hacer cadenas, me bloqueo.

PAZ, AMOR Y ARMONIA.Desde Valencia, con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró





martes, 14 de septiembre de 2010

FOTOGRAFIES DEL CASCO ANTIC DE VALENCIA-FOTOGRAFIAS DEL CASCO ANTIGUO DE VALENCIA


LA CENTRAL DE CARITAS VALENCIA.AL SALIR HE HECHO LAS FOTOGRAFIAS












AL FONDO SE VEN LAS TORRES DE SERRANO





¡COMO ESTOY DISFRUTANDO CLICANDO MI PEQUEÑO TESORO!





UNA ANTIGUA TIENDA DE CARAMELOS,SITUADA ENFRENTE LAS TORRES DE SERRANO




EL PALAU DE LES CORTS VALENCIANES









QUE PLACER PASEAR POR ESTAS CALLES Y FOTOGRAFIAR



CON CALMA, TRANQUILA, IBA LLEGANDO A LA PLAZA DE LA VIRGEN



LA CATEDRAL




LA BASILICA DE LA VIRGEN DE LOS DESAMPARADOS




LA FUENTE DE NEPTUNO DE LA PLAZA DE LA VIRGEN










ALGUNAS FOTOS DEL INTERIOR DE LA BASILICA DE LA VIRGEN DE LOS DESAMPARADOS




LA LIBRERIA DONDE COMPRO ALGUNAS LAS POSTALES QUE A VECES PONGO EN EL BLOG



BONES TARDES :

Aquest matí, he anat el casco antic de Valencia a fer unes diligencias i m´he emportat la máquina de retratar.

Encare que fa temps ja n´havia fet, ara ja en sé una mica més i m´hen quedat millor.

PAU I BE. Desde Valencia, amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró



BUENAS TARDES:

Esta mañana, he ido al casco antiguo de Valencia a hacer unas diligencias y me he llevado la máquina de retratar.

Aunque hace tiempo que ya habia hecho, ahora ya me quedan un poco mejor.

PAZ Y BIEN. Desde Valencia, Montserrat Llagostera Vilaró

sábado, 11 de septiembre de 2010

DOLÇOS SONS-DULCES SUEÑOS




POSTAL COMPRADA EN LA LIBRERIA SAN PABLO (LAS PAULINAS) DE VALENCIA

BONA NIT:




SON LAS 22 h.


DE VEGADES PENSO QUE QUAN ENS EN ANEM A DORMIR, TINDRIEM QUE TORNANSE COM A NENS/AS.

SEGUR QUE LES PERSONES TINDRIEN MENYS INSOMNIS.

AVUI POSO UN VIDEO , QUE ES UNA BRESOLA DE FACUNDO CABRAL. ES DIU VUELA BAJO

COPIO LA LLETRA DEL SEU ORIGINAL.

PAU, AMOR I ARMONIA I DOLÇOS SONS.
Desde Valencia amb carinyo, Montserrat llagostera vilaró






BUENAS NOCHES.


SON LAS 22 h.


A VECES PIENSO QUE CUANDO NOS VAMOS A DORMIR, TENDRÍAMOS QUE VOLVERNOS COMO NIÑOS/AS


SEGURO QUE LAS PERSONAS TENDRÍAMOS MENOS INSOMNIOS.


HOY PONGO UN VIDEO QUE ES UNA NANA DE FACUNDO CABRAL.
PAZ, AMOR ARMONIA Y DULCES SUEÑOS.
Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró



VUELE BAJO




NO CREZCA MI NIÑO, NO CREZCA JAMÁS

LOS GRANDES AL MUNDO LE HACEN MUCHO MAL


EL HOMBRE AMBICIONA CADA DIA MAS

Y PIERDE EL CAMINO POR QUERER VOLAR



VUELE BAJO PORQUE ABAJO

ESTA LA VERDAD



ESTO ES ALGO QUE LOS HOMBRES
NO APRENDEN JAMÁS



POR CORRER EL HOMBRE NO PUEDEN PENSAR

QUE NI EL MISMO SABE PARA DONDE VA


SIGUE SIENDO NIÑO Y EN PAZ DORMIRÁS

SIN GUERRAS NI MÁQUINAS DE CALCULAR


VUELE BAJO PORQUE ABAJO

ESTÁ LA VERDAD


DIOS QUIERA QUE EL HOMBRE PUDIERA VOLVER

A SER NIÑO UN DIA PARA COMPRENDER


QUE ESTÁ EQUIVOCADO SI PIENSA ENCONTRAR

CON UNA ESCOPETA LA FELICIDAD.



VUELE BAJO PORQUE ABAJO

ESTÁ LA VERDAD



-FACUNDO CABRAL-


jueves, 9 de septiembre de 2010

LA LLUITA DEL DIA A DIA- LA LUCHA DEL DIA A DIA


HE ESCANEADO ESTA POSTAL QUE COMPRÉ EN LA LIBRERIA SAN PABLO (LAS PAULINAS), DE VALENCIA


BON DIA:


Avui poso aquesta Postal. Només mirarla a mi amb dona forces.


No, no ens hem de deixar vencer per les dificultats, lluitem ,lluitem, amb força i esperança.


PAU, AMOR I ARMONIA.

Desde Valencia, amb carinyo, Montserrat Llagoastera Vilaró.


BUENOS DIAS:


Hoy pongo esta Postal. Solo con mirarla, ya me da fuerzas.


No, no nos dejemos vencer por las dificultades, luchemos, luchemos, con fuerza y esperanza.


PAZ, AMOR Y ARMONIA

Desde Valencia, con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró

miércoles, 8 de septiembre de 2010

DOS ANYS AMB EL PIPO- DOS AÑOS CON PIPO



8 de SEPTIEMBRE 2010, 10, 30 h.- EL PIPO Y YO







SETIEMBRE 2008- MIS TESOROS MI NIETA LUCIA Y PIPO








SETIEMBRE 2008, PIPO RECIEN ADOPTADO



BON DIA:


Com passa el temps, ja fa dos anys que varem adoptar el Pipo, a la Protectora d´animals de Valencia.


Nescut al Jardi Botanic, anarem a buscarlo a casa d´una senyora que el tenia en acollida junt amb altres gats, mentres no els adoptavan.


Aquesta senyora, colabora amb la Protectora d ´animals.

Ni haviem varios gatets. Pero no se per qué quan el vareig veurer l´escollit, va ser ser com un amor a primera vista. Si visqués el meu pare amb diria qu estic grillada.Pero no soc jo sola, que tots l´estimem molt

La veritat es que s´ha fet el amo de la casa, per lo carinyos i dolç que es.

Vos poso fotografies de fa dos anys i unes que m´acaben de fer ara fa 1/2 hora.

PAU, AMOR I ARMONIA.

Desde Valencia, amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró






BUENOS DIAS:

Como pasa el tiempo, ya hace dos años que adoptamos a Pîpo, en la Protectora de animales.
Nacido en el Jardín Botánico, fuimos a buscarlo a casa de una señora que tenia en acogida a varios gatitos, mientras no los adoptaban.
Esta señora colabora con la Protectora de animales.
Habian varios gatitos. Pero no se por qué cuando vi al escogido, fue como un amor a primera vista.
Si viviera mi padre diria que estoy chiflada, pero no estoy sola, que todos lo queremos mucho.
La verdad es que se hecho el dueño de la casa, por lo cariñoso y dulce que es.
Os pongo fotografias de hace dos años y unas que me terminan de hacer ahora, hace 1/2 hora.
PAZ, AMOR Y ARMONIA.
Desde Valencia, con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró

lunes, 6 de septiembre de 2010

PER LA JULIA - PARA JULIA

POSTAL COMPRADA EN LA LIBRERIA SAN PABLO (LAS PAULINAS) DE VALENCIA
BONES TARDES.


AQUESTA ENTRADA LI DEDICO A JULIA YAGÜE, UNA SENYORA AMIGA, QUE TE UN BLOG DE POESIAS.


EL SEU BLOG ES DIU POESIAS YAGUE I LA SEVA DIRECCIÓ es http://juliayague.hazblog.com/

PUNXEU SI HI VOLEU ENTRAR.


PAU, AMOR I ARMONIA.

DESDE VALENCIA AMB CARINYO, Montserrat Llagostera Vilaró



BUENAS TARDES.


ESTA ENTRADA LA DEDICO A JULIA YAGÜE, UNA SEÑORA AMIGA, QUE TIENE UN BLOG DE POESIAS .


SU BLOG SE LLAMA POESIAS YAGUE Y SU DIRECCIÓN ES http://juliayague.hazblog.com/

PINCHAD SI QUEREIS ENTRAR.


PAZ, AMOR Y ARMONIA

DESDE VALENCIA CON CARIÑO, Montserrat Llagostera Vilaró


sábado, 4 de septiembre de 2010

BARBACOA







BON DIUMENGE 5-9-2010

Ahir a la nit vareig fer aquestes fotografies., a la terrasa de casa un dels meus fills.

Ens reunirem a sopar, amb els notres tres fills, les nores i la neta.


Quand estem tots reunits, se m´omple l´anima de feilcitat.


Desde Valencia, amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró.


BUEN DOMINGO 5-9-2010

Ayer por la noche hice estas fotografias, a la terrasa de casa de uno de mis hijos.

Nos reunimos a cenar, con nuestros tres hijos, las nueras y la nieta.

Cuando estamos todos reunidos se me llena el alma de felicidad.
Desde Valencia, con cariño, Montserrat lLagostera Vilaró

L´ODA INFINITA - LA ODA INFINITA.


JOAN MARAGALL-FOTOGRAFIA ESCANEADA DEL LIBRO - JOAN MARAGALL OBRES COMPLETES-
BONES TARDES

Copio esta poesia del que fou gran poeta Juan Maragall



L´ODA INIFINITA



TINC UNA ODA COMENÇADA

QUE NO PUC ACABAR MAI:

DIA I NIT ME L´HA DICTADA

TOT QUAN CANTA EN LA VENTADA,

TOT QUAN BRILLA PER L´ESPAI



VA ENTONAR-LA MA INFANTESA

ENTRE SOMNIS D´AMOR PUR;

DECAIGUDA I MIG MALMESA,

JOVENTUT ME L´HA REPRESA

AMB COMPÁS MOLT MÉS SEGUR



DE SEGUIDA AMB VEU MÉS FORTA

M´HAN SIGUT DICTATS NOUS CANTS;

PRO CADA ANY QUE EL TEMPS SE´N PORTA

VAIG UNA ALTRA ESPARSA MORTA

I PERDUTS DE CONSONANTS.



JA NO SÉ COM COMENÇAVA

NI SE COM ACABARÁ,

PERQUE TINC LA PENSA ESCLAVA

D´UNA FORÇA QUE S´ESBRAVA

DICTANT-ME-LA SENS PARAR.



I AIXÍS SEMPRE A LA VENTURA,

SENS SABER SI LLIGA O NO,

VA ENLLAÇANT LA MÀ INSEGURA

CRITS DE GOIG, PLANYS D´AMARGURA,

HIMNES D´ALTA ADORACIÓ.



SOLS DESITJO PER MA GLÒRIA

QUE, SI ALGÚ AQUESTA ODA SAP,

AL MOMENT EN QUE JO MÒRIA,

ME LA DIGUI DE MEMÒRIA

MOLT PER MOT, DE CAP A CAP.



ME LA DUGUI A CAU D´ORELLA,

ESBRINANT-ME, FIL PER FIL,

DE LA IGNOTA MERAVELLA

QUE LA VIDA ENS APARELLA

EL TEIXIT FERM I SUBTIL.



I SABRÉ SI EN LO QUE PENSES

-OH POETA EXTASIAT!-

HI HA UN RESSÒ DE LES CADENCES

DE L´AUCELL D´ALES IMMENSES

QUE NIA EN L´ETERNITAT.


BUENAS TARDES:


Copio esta Poesia del que fue gran Poeta Juan Maragall


LA ODA INFINITA

TENGO UNA ODA EMPEZADA,

QUE NO PUEDO TERMINAR NUNCA:

DIA A DIA ME LA HE DICTADA

TODO CANTA EN LA VENTADA,

TODO CUANDO BRILLA POR EL ESPACIO.


LA ENTONÓ MI INFANCIA

ENTRE SUEÑOS DE AMOR PURO;

DECAIDA I MEDIO ENFERMIZA

JUVENTUD ME LA HA DEVUELTO,

CON COMPÁS MUCHO MÁS SEGURO.


ENSEGUIDA CON VOZ MÁS FUERTE

ME HAN SIDO DICTADOS NUEVOS CANTOS;

PERO CADA AÑO QUE EL TIEMPO SE LLEVA VEO OTRA

VEO OTRA ESPARSA MUERTA

Y PERDIDOS LOS CONSONANTES.


YA NO SÉ COMO EMPEZABA

NI SÉ COMO ACABARÁ,

PORQUE TENGO EL PENSAR ESCLAVO

DE UNA FUERZA QUE SE EVAPORA.

DICTÁNDOMELO SIN PARAR.


Y ASÍ SIEMPRE A LA VENTURA,

SIN SABER SI RIMA O NO,

VA ENLAZÁNDOSE INSEGURA

GRITOS DE GOZO, LAMENTOS DE AMARGURA,

HIMNOS DE ALTA ADORACIÓN.


SOLO DESEO PARA MI GLORIA

QUE, SI ALGUIEN DE ESTA ODA SABE,

EL MOMENTO EN QUE YO MORÍA,

ME LA DIGA DE MEMÓRIA.

PALABRA POR PALABRA, DE CABO A CABO.


ME LA DIGA EN LA OREJA,

ENSEÑÁNDOMELA, HILO POR HILO,

DE LA IGNORANTE MARAVILLA

QUE LA VIDA NOS APAREJA

EL TEJIDO FIRME Y SUTIL.


Y SABRÉ SI EN LO QUE PIENSAS

-¡OH POETA EXTASIADO!-

HAY UN TROZO DE LAS CADENAS

DEL PÁJARO DE ALAS INMENSAS

QUE ANIDA EN LA ETERNIDAD.


PAU Y BE-

PAZ Y BIEN-Desde Valencia, amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró